Τις προάλλες έπεσα πάνω σε μια ενδιαφέρουσα μέθοδο δοκιμής μέτρων, έναν τρόπο να δούμε αν ένα όπλο μας ταιριάζει.
Ολα όσα περιγράφονται παρακάτω γίνονται με ΑΔΕΙΟ όπλο σε ασφαλή χώρο.
Μια γνωστή παλιά μέθοδος για να δούμε αν ταριάζει ένα κοντάκι είναι να επωμίσουμε με μάτια κλειστά. Οταν το κοντάκι κλειδώσει στον ώμο και το μάγουλο αγγίξει στη ράχη του κοντακιόυ ανοίγουμε τα μάτια και βλέπουμε πως ευθυγραμμίζεται, ή όχι, η ρίγα.
Η διαφορετική μέθοδος αρχίζει με το κράτημα του όπλου μερικά εκατοστά μακριά από τον ώμο. Τα στόμια ευθυγραμμίζονται σε έναν ασφαλή στόχο και το κοντάκι μετατοπίζεται αργά και σταθερά προς τον ώμο. Διατηρουμε την σκοπευτικη εικόνα, κατά προτίμηση με τα δύο μάτια ανοικτά, όπως κάνουμε όταν ρίχνουμε σωστά σε στόχο ή σε θήραμα.
Η αργή προς τον ώμο κίνηση θα δειξει αν το κοντάκι ταιριάζει ή όχι. Ενα κοντάκι που ταιριάζει θα κουμπώσει στον ώμο χωρίς αλλοίωση της σκοπευτικής εικόνας. Αν δεν ταιριάζει το κοντάκι κατά την επαφή με το σώμα θα πάει όπου το οδηγουν οι “λάθος” διαστάσεις. Και εδώ έχουμε ένα πλεονέκτημα αυτής της μεθόδου: μας δείχνει ποια σημεία του κοντακιού είναι αυτά που θέλουν αλλαγή.
Αν το κοντάκι παραείναι ίσιο θα μας “διώξει” προς τα πλάγια οταν κουμπώσει στον ώμο. Αν είναι ψηλό τότε θα μας πιέσει το μάγουλο και η εικόνα μας θα αποκτήσει πολλή ρίγα.
Αυτή η “νέα” μέθοδος δοκιμής, όπως και η γνωστή μέθοδος με τα κλειστά μάτια, είναι γρήγοροι τρόποι για έναν επιτόπου έλεγχο των μέτρων. Δεν αντικαθιστούν την λεπτομερή εφαρμογή που θα κάνει ένα δάσκαλος σκοποβολής ή ένας έμπειρος κοντακάς. Είναι όμως ένα χρήσιμο εφόδιο.