Μεταφράζω ελεύθερα και εν τάχει από το βιβλίο του διάσημου δασκάλου σκοποβολής Peter F. Blakeley. Το εξαιρετικά ενδιαφέρον βιβλίο είναι δώρο από τον φίλο Γιώργο Οικονομίδη.
Λέει λοιπόν ο Blakeley:
“Οι δάσκαλοι σκοποβολής σου λένε ότι πρέπει να έχεις όπλο στα μέτρα σου και όταν είναι στα μέτρα σου τότε ρίχνει εκεί που βλέπεις. Αρα, όταν είσαι στον κυνηγότοπο, με όπλο που ρίχνει εκεί που εστιάζεις, σε μακρυνή βολή σε τρυγόνι, παπί ή φασιανο- όπου η προσκόπευση είναι σε μέτρα ολάκαιρα- και αν η συνταγή είναι να εστιάζουμε στο στόχο από που θα δοθεί η προσκόπευση;”
“Η συντριπτική πλειονότητα των κυνηγών έχει υποστεί πλύση εγκεφάλου με την ρήση “εστίασε με ένταση στο στόχο”. Μάλιστα οι περισσότεροι δάσκαλοι σκοποβολής σου λένε ότι αν το όπλο σου ταιριάζει σωστά τότε ρίχνει εκεί που βλέπεις. Οι ίδιοι δάσκαλοι σου λένε να έχεις όλη σου την προσοχή στο στόχο όταν πατάς τη σκανδάλη. Μα όταν τα απόλυτα εφαρμοσμένα όπλα μας ρίχνουν εκεί που εστιάζουμε τότε αν εστιάζουμε στο στόχο όταν πατάμε τη σκανδάλη αυτό αναγκαστικά οδηγεί σε αστοχία.”
Ο Blakeley παραθέτει δύο αποσπάσματα από περιγραφές δύο μεγάλων σκοπευτών για το που εστιάζουν όταν ρίνουν (και οι δύο μπροστά από το στόχο) και καταλήγει:
“Και ιδού η απάντηση: αυτοί [οι σκοπευτές] δεν εστιάζουν στο στόχο όταν πιέζουν τη σκανδάλη, αλλά κάπου μπροστά του”.
Και ερχόμαστε σε έναν προσωπικό προβληματισμό που έχω καταγράψει και παλαιότερα. Αν το φόντο είναι άδειος ουρανός τότε το ανθρώπινο μάτι δεν μπορεί να εστιάσει στο άπειρο! Είναι βιολογικό δεδομένο αυτό και δεν αλλάζει. Η όραση μας εστιάζει σε συγκεκριμένα αντικείμενα και όχι σε άδειο φόντο. Οταν λοιπόν έχεις το στόχαστρο σε άδειο φόντο, αφου είναι μπροστά από τον στόχο, το μάτι θα μαγνητιστεί από το στόχαστρο αφού είναι το μοναδικό αντικείμενο στο άδειο φόντο. Θα κάνει το μάτι μόνο του αυτό που λένε οι δάσκαλοι ότι είναι λάθος!
Εδώ είναι μερικά από τα παλαιότερα άρθρα με τους προβληματισμους που κατέγραψα:
Οσο περισσότερο το ψάχνω τόσο πιο ισχυρή αναδύεται η άποψη για την “απαλή όραση”, quiet eyes. Πρόκειται για όρο που αναδείχθηκε μετά από μελέτες πανεπιστημίου σε αθλήματα που εμπεριέχουν βολές, όχι αναγκαστικά με όπλο, αλλά πάντως βολές που απαιτούν ακρίβεια. Και φαίνεται ότι αυτό που φέρνει ευστοχία είναι η ηρεμία στην εστίαση, αντί για την μανιακή υπερεστίαση που συστείνουν οι δάσκαλοι σκοποβολής, και η αντίληψη τόσο του στόχου όσο και της προσκόπευσης τατυτόχρονα. Δηλαδή μια εστίαση που περιλαμβάνει το συνολικό πεδίο και όχι μόνο ένα σημείο, το στόχο. Αυτή η εστίαση είναι αναγκαστικά χαλαρή και γενική, δηλαδή απαλή όραση.