Κύριε Νικήτα καλημέρα. Στο υποθετικό σενάριο που έπρεπε να διαλέξετε για τα κυνήγια τσίχλας- φασσας- υδρόβια ένα όπλο μεταξύ των Beretta A400 ή Benelli Rafaello power bore , ποιο θα διαλέγατε. Θεωρείστε ότι τα δύο όπλα δεν έχουν οικονομική διαφορά κ ότι ένας οπλουργος μπορεί να τα φέρει στα μέτρα σας κανονικά κ τα δυο. Άρα πρακτικα η επιλογή θα εστιαζόταν στα συστήματα αερίων, αδράνειας.
Αν τώρα για τα ίδια κυνήγια η επιλογή ήταν μεταξύ Beretta a300 ή Benelli sl80, ποιο θα διαλέγατε;
Υγ: ξέρω ότι δε θα κυνηγουσατε ποτέ με ημιαυτόματο, αλλά κάνετε μια προσπάθεια! Να είστε καλά
ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Η συγχώνευση εταιρειών και η συστημική παραγωγή (σε όπλα αλλά και σε άλλα προϊόντα) έχει φέρει τις λεγόμενες “συνέργειες”. Με απλά λόγια, η Beretta εξαγόρασε την Benelli, και εφαρμόζει οικονομίες στην παραγωγή χρησιμοποιώντας κοινά εξαρτήματα σε μια σειρά από καραμπίνες. Ετσι η Α400, αν και έχει μηχανισμό αερίων, έχει κλείστρο όμοιο με αυτό στις καραμπίνες αδρανείας της Benelli. Μια γρήγορη ματιά στα μέρη των δύο όπλων είναι αρκετή για να διαπιστώσει κανείς την ομοιότητα. Από προσωπική πείρα ξέρω ότι αρκετά εσωτερικά μέρη είναι ανταλλάξιμα μεταξύ αυτών και άλλων μοντέλων του ομίλου Beretta, ενώ πολλά μέρη είναι κοινά σε πολλά μοντέλα Benelli, και σε άλλα ονόματα του ομίλου, όπως πχ Franchi.
Δεν κατακρίνω την συστημική παραγωγή. Εχει πολλά θετικά, τεχνικά και οικονομικά για τον αγοραστή.
Η Α400 είναι καραμπίνα αερίων στην οποία, πολύ λογικά, εφαρμόστηκε το εξαιρετικό κλείστρο με περιστροφική κεφαλή που ανέπτυξε η Benelli. Αυτό το κλείστρο προσφέρει μεγάλη αντοχή και ασφάλεια ενώ είναι εξαιρετικά απλό στην αποσυναρμολόγηση και συντήρηση. Το πάντρεμα του κλείστρου με το σύστημα αερίων γίνεται μέσω του μεταφορέα του κλείστρου ο οποίος ενσωματώνει τον σιδηρόδρομο και ακουμπά στο ποτηράκι αερίων κάτω από την κάννη. Αντί για την αδράνεια να κάνει την πρώτη κίνηση του κλείστρου αυτή γίνεται από τα αέρια της κάννης που πιέζουν μέσω του σιδηρόδρομου το κλείστρο προς τα πίσω και ξεκλειδώνει το κλείστρο από την κάννη. Το ελατήριο επανάταξης του κλείστρου είναι μπροστά, γύρω από την αποθήκη, άρα είναι άμεσα προσβάσιμο, εύκολα ανταλλάξιμο, και κρατά το βάρος ανάμεσα στα χέρια. Εδώ έχουμε μια σημαντική διαφορά από την Rafaello που έχει μεν το ίδιο κλείστρο αλλά έχει το ελατήριο επανάταξης πίσω, μέσα στο κοντάκι.
Το ελατήριο επανάταξης στο κοντάκι περιορίζει την κλίση του κοντακιού ώστε να έλθει στα μέτρα του κατόχου, και επίσης περιορίζει την πρόσβαση στο ελατήριο για συντήρηση, αλλαγή ή επισκευή. Επιπλέον το ελατήριο και η σωλήνα στέγασης του στέλνει βάρος προς το πίσω μέρος του όπλου.
Στην χρήση υπάρχει και ο παράγοντας κλώτσημα. Η Α400 λόγω συστήματος αερίων έχει αισθητά ηπιότερο κλώτσημα. Μια Α400 εφοδιασμένη με το σύστημα Kickoff κλωτσά ακόμα λιγότερο. Το πιο ήπιο σε κλώτσημα 12άρι όπλο που έχω δοκιμάσει ήταν η Α400 με Kickoff, και αυτό φαίνεται στην ταχύτητα της δεύτερης βολής καθώς και στο τέλος μιας ημέρας με πολλές βολές.
Το σύστημα αδρανείας έχει εντονότερο κλώτσημα. Για να δουλέψει το σύστημα πρέπει να φρενάρει το όπλο πάνω στο σώμα μας και αυτό σημαίνει πιο αισθητό κλώτσημα. Και επειδή μιλάμε για καρτεροτόυφεκο που θα πάει για φάσσα και παπιά, άρα και για ανεβασμένες γομώσεις, το κλώτσημα είναι κάτι υπολογίσιμο στην επιλογή.
Η Α400 όντας όπλο αερίων μαζεύει περισσότερα κατάλοιπα στον μηχανισμό από ότι το σύστημα αδρανείας της Rafaello. Οπως τα περισσότερα σύγχρονα αυτογεμή το σύστημα της Α400 δεν χρειάζεται εντατικό καθάρισμα μετά από κάθε χρήση, αλλά κάποια στιγμή θα χρειαστεί καθάρισμα. Μιλάμε για δέκα λεπτά δουλειά, αλλά πολλοί κυνηγοί δεν θέλουν να αφιερώσουν ούτε δέκα λεπτά στο καθάρισμα του όπλου τους και αυτό είναι σημαντικό στοιχείο για πολύ κόσμο. Αν κάποιος απεχθάνεται το καθάρισμα τότε καλύτερα θα είναι να επιλέξει την Rafaello.
Δεν θα αναφέρω το σύστημα Power Bore. Αντ’αυτού παραπέμπω στα περί βλητικής του λειόκαννου που έχει γράψει ο ερευνητής Δρ Αντριου Τζόουνς. Περιληπτικά οι έρευνες του Δρος Τζόουνς δείχνουν ότι το λειόκαννο, με όλα τα τσοκ και σε όλες τις αποστάσεις συγκεντρώνει τα 2/3 των σκαγίων στο κεντρικό 1/3 του συνολικού ανοίγματος της τουφεκιάς. Και αυτό συμβαινει σε όλες τις κάννες, κοινές, διευρυμένες, power και ότι άλλο. Το ζητούμενο για ευστοχία είναι να μπεί το κεντρικό 1/3 των σκαγίων στον στόχο και σε αυτό μετρά η σκοπευτική τεχνική και όχι η τεχνολογία του αυλού της κάννης.
Ενα άλλο επίσης σημαντικό κριτήριο είναι η αισθητική, γιατί όπως είπε ένας παλιός κυνηγός δεν αξίζει να κυνηγάς με ένα άσχημο όπλο. Το θέμα έχει μια δόση υποκειμενικής προτίμησης, και εδώ η προτίμηση μου γέρνει προς την Rafaello. Αλλά επειδή δεν μου αρέσει να τρώω κλωτσιές, και επειδή προτιμώ να συντηρώ και να καθαρίζω τα όπλα μου μόνος μου, θα επέλεγα την Α400. Για τους ίδιους λόγους θα επέλεγα την Α300 αντί για την SL80.