Τι είναι το κυνήγι και ποιος είναι κυνηγός;
Οταν φτάνει σε ένα γραφείο πρόσκληση από την μαροκινή κυβέρνηση για έναν κυνηγό να φιλοξενηθεί στο Μαρόκο, να “κυνηγήσει” τρυγόνια και να γράψει για την εμπειρία, με σκοπό να δημιουργήσει πελατεία για αυτό το είδος “κυνηγίου” αυτό είναι κυνήγι; Αυτός που δέχεται την πρόσκληση είναι κυνηγός;
Παρόμοια αλλά πολύ πιο έντονη εμπειρία από την άποψη αριθμού θηραμάτων είναι το “κυνήγι” τρυγονιών στην Αργεντινή. Το ταξείδι και η διαμονή οργανώνονται από εξειδικευμένα γραφεία ταξειδίων. Δεν χρειάζεται να πάρεις όπλο μαζί. Σε παραλαμβάνουν στο αεροδρόμιοι, σε πάνε σε μιαν εστάνσια όπου φιλοξενείσαι σε πολυτελές δωμάτιο και όλη μέρα τουφεκάς τρυγόνια με δανεική καραμπίνα. Μερικοί “κυνηγοί’ ξεπερνούν τα χίλια φυσίγγια την ημέρα. Ελάχιστοι παίρνουν έστω ένα τρυγόνι για να το πάνε πίσω στην πατρίδα τους.
Επιτυχημένος επαγγελματίας της Αθήνας “κυνηγά” με ομάδα γουρουνάδων στην κεντρική Ελλάδα. Τον παίρνουν τηλέφωνο, πάει στο χωριό, τον μεταφέρουν στα καρτέρια, στήνεται εκεί και περιμένει τους παγανιστάδες να σπρώξουν γουρούνια προς το καρτέρι του. Δεν ασχολείται με τα σκυλιά, δεν έχει ακολουθήσει ποτέ του τους παγανιστάδες, δεν ξέρει τι θα πει στάμπα. Αυτό είναι κυνήγι; Αυτός που το κάνει λογίζεται κυνηγός;
Τσιχλάς που πάει κάθε σαββατοκύριακο σε σημεία στα οποία του λένε ντόπιοι πληροφοριοδότες ότι πέσανε πουλιά και ρίχνει πολλές βολές λέει ότι είναι κυνηγός. Δεν τρώει θήραμα. Δεν κυνηγά ποτέ περπατητό.
Και φτάνουμε στην αφρικανική εμπειρία. Οι επισκέπτες μεταφέρονται με αυτοκίνητα 4Χ4 με αναπαυτικά καθίσματα. Αρκετά μπροστά από τα αυτοκίνητα τοπικοί ιχνηλάτες εντοπίζουν το θήραμα και ειδοποιούν με ασύρματο ώστε να πλησιάσει το μηχανοκίνητο άγημα “κυνηγών”. Ο επαγγελματίας οδηγός κυνηγίου δείχνει ποιο θήραμα είναι νόμιμο και ο κυνηγός σκοπεύει και ρίχνει. Δίπλα του ο επαγγελματίας είναι έτοιμος για την υποστηρικτική βολή που τυχόν χρειαστεί αν το θήραμα δεν καταβληθεί άμεσα. Στην Αφρική ο τραυματισμός θηράματος έχει επιπτώσεις για τον επαγγελματία οδηγό κυνηγίου. Το καθάρισμα, τεμαχισμός και μαγείρεμα γίνονται από τοπικούς κατοίκους της περιοχής.
Μια παρατήρηση για το αφρικανικό κυνήγι. Οσοι πήγαν και το έκαναν μιλούν για τις καταπληκτικές ικανότητες των Αφρικανών στην ιχνηλάτηση θηραμάτων, για την δεξιοτεχνία τους στο γδάρσιμο θηραμάτων και για το ταλέντο τους στην μαγειρική αφρικανικών θηραμάτων. Εκπληκτικό είναι ότι ΚΑΝΕΝΑΣ “κυνηγός” δεν θυμάται το όνομα έστω ενός των Αφρικανών που ήταν απαραίτητοι στο “κυνήγι”. Ολοι αναφέρουν τον “μαύρο” που έκανε το τάδε. Ούτε ένας δεν ανέφερε ποτέ ένα όνομα.
Και τώρα πάμε στον μοναχικό κυνηγό που δεν έχει “επαφές” στην επαρχία. Δεν δέχεται προσκλήσεις, δεν κυνηγά με δανεικά όπλα ή ξένα σκυλιά. Ο μοναχικός ψάχνει, εξερευνά, μελετά τα θηράματα και τους βιότοπους και μετά από πολλές αποτυχημένες προσπάθειες πέφτει πάνω σε κατάλληλα σημεία. Αυτά τα σημεία του επισκέπτεται ξανά και ξανά και τα ξέρει καλά και η μορφολογία του χώρου είναι οδηγός για την ανάπτυξη μεθόδων κυνηγίου.
Ο μοναχικός έχει μελετήσει την μαγειρική θηραμάτων. Σε αντίθεση με τους “τιρέρ” που δηλώνουν με υπεροψία ότι δεν πάνε κυνήγι για να φάνε, και ότι τα θηράματα τα δίνουν ή τα πετάνε, ο μοναχικός θεωρεί το θήραμα πολύτιμο πόρο και το αντιμετωπίζει με σεβασμό. Δεν σκοτώνει ότι δεν θα φάει. Οι “κυνηγοί” που επιδίδονται στα παραπάνω κυνήγια, εγχώρια και υπερπόντια, θεωρούν τον μοναχικό ως κατώτερο κυνηγό, κάποιον που σύμφωνα με τι δικά τους κριτήρια είναι στερημένος. Ο μοναχικός δεν θα πήγαινε ποτέ στην Αργεντινή, ή την Αφρική. Οι τιρέρ τον λυπούνται διότι νομίζουν ότι δεν πάει διότι δεν μπορεί, δεν έχει τα φράγκα, ή δεν πάει στην επαρχία για καρτέρια διότι δεν έχει επαφές που θα του προδώσουν τα πουλιά.
Στο ευρύτερο ευρωπαϊκό τοπίο ίσως ο μοναχικός να είναι στερημένος. Δεν συμμετέχει στα ομαδικά κυνήγια, δεν κυνηγά την μεγάλη αριθμητική κάρπωση. Εκεί που το κυνήγι είναι πραγματικά δημοκρατικό και ελεύθερο για όλους όσους αποκτούν την αναγκαία άδεια, ο μοναχικός θα έπαιρνε άδεια κυνηγίου. Οι “τιρέρ” και άλλοι θα αποκλείονταν από την συμμετοχή. Εκεί, στην Αμερική, απαγορεύεται η παγάνα, το καρτέρι έχει αυστηρά μέτρα ζώνης καρτεριών και κάρπωσης. Η μη κάρπωση με την έννοια της εγκατάλειψης νεκρού θηράματος στον κυνηγότοπο τιμωρείται με τσουχτερά πρόστιμα ή και φυλάκιση, διότι θεωρείται καταστροφή πολύτιμου πόρου. Η κατοχή θηράματος από άτομο που δεν έχει άδεια κυνηγίου, ακόμη και αν είναι δώρο από κυνηγό, απαγορεύεται.
Αυτά και άλλα σε κάνουν να σκέφτεσαι τι είναι κυνήγι και ποιος τελικά μπορεί να αποκαλείται κυνηγός. Θα το ξαναδούμε το θέμα γιατί έχει ενδιαφέρον. Αυτό που πρέπει να τονιστεί εδώ είναι ότι ευτυχώς οι μοναχικοί είναι περισσότεροι, πολύ περισσότεροι, από τους τιρέρ.