Από μικρός έβλεπα ντοκυμανταίρ για την άγρια φύση. Βλέποντας τα και ακούγοντας την αφήγηση που τα συνόδευε κατάλαβα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά.
Εβλεπα εικόνες που δεν ταίριαζαν με την αφήγηση. Θηλυκά οπληφόρα να γεννούν, και ενώ το έμβρυο βγαίνει από τα σπλάχνα τους και να δέχονται επίθεση από αρπακτικά.
Ενόσω διεξαγόταν η επίθεση ακουγόταν η φωνή του παρουσιαστή να λέει το ίδιο τροπάριο ξανά και ξανά: τα αρπακτικά σκοτώνουν τα γέρικα και άρρωστα και έτσι διατηρούν τον πληθυσμό των οπληφόρων υγιή.
Το αφήγημα (μοντέρνα ορολογία εεεε!) πέρασε στο ευρύ κοινό και σε διάφορους σχολιαστές των ΜΜΕ που την επαναλαμβάνουν ασχολίαστα. Οτι δηλαδή τα αρπακτικά διατηρουιν την υγεία και ευρωστία των θυμάτων τους αφαιρώντας τα γέρικα και άρρωστα.
ΚΟΦΤΕ ΤΙΣ ΜΑΛΑΚΙΕΣ! ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!
Το νεογέννητο δεν είναι γέρικο. Είναι ακριβώς το αντίθετο.
Η θηλυκιά που μένει έγκυος στην άγρια φύση είναι εξ ορισμού υγιής, αν δεν ήταν δεν θα συλλάμβανε.
Η μάχη που δίνει η θηλυκιά για να προστατεύσει το νεογέννητο της αποδεικνύει ότι δεν είναι άρρωστη.
Πως είναι δυνατό να τα βλέπει κανείς αυτά και να πιστεύει τον όποιο πανίβλακα κάνει το σπικάζ και ξεφουρνίζει τις αρλούμπες περί γέρικων και άρρωστων όταν κυριολεκτικά μπροστά στα μάτια του εξελίσσεται το ακριβώς αντίθετο, υγιή εύρωστα ζώα να σκοτώνονται από αρπακτικά.
Τα αρπακτικά είναι καιροσκοπικοί θύτες και δεν κάθονται να αναλύσουν την κατάσταση υγείας ή να ελέγξουν την ληξιαρχική πράξη γέννησης των θυμάτων τους. Οτι είναι ευάλωτο, έστω και εντελώς προσωρινά, όπως πχ όταν πίνει νερό, και ειδικά όταν γεννά, είναι στόχος. Αυτή είναι η Φύση. Δεν χρειάζεται φτιασίδωμα από κανέναν πανίβλακα για να γίνει εύπεπτη.
Ούτε ισχύει η άλλη βλακεία ότι τα ζώα σκοτώνουν μόνο για να φάνε ή να αμυνθούν. Λιοντάρια σκοτώνουν ύαινες σε ανταγωνισμό για ζωτικό χώρο. Λύκοι σκοτώνουν τσακάλια για τον ίδιο λόγο. Ο σκύλος μας γαυγίζει απειλητικά όταν περνάνε αρσενικά σκυλιά μπροστά από το σπίτι μας γιατί αισθάνεται ότι ο χώρος του ανήκει. Οι καρακάξες την πέφτουν σε φωλιές κοτσυφιών διότι μπορούν να το κάνουν παρά την άφθονη τροφή που βρίσκουν σε κήπους και κάδους σκουπιδιών.
Και κάποτε πρέπει να δεχτούμε το προφανές: ότι τα θύματα κάποτε χρειάζονται βοήθεια για να επιβιώσουν από έντονη αρπακτικότητα. Μια πέρδικα που κλωσσά μπορεί μπορεί να τα βγάλει πέρα με κάποια αρπακτικά, για κάποιο χρονικο διάστημα. Οχι πάντα με όλα. Δεν μπορεί να είναι σε επιφυλακή όλο το εικοσιτετράωρο και να προτάσσει μόνο το καμουφλάζ της απέναντι σε μια ευρεία ποικιλία αρπακτικών. Αρπακτικά πουλιά, κορακοειδή, αδέσποτα γατιά και σκυλιά, αλεπούδες, τσακάλια, αρουραίοι, κουνάβια, φίδια, και άλλα απειλούν συνεχώς εδαφόβια και δενδρόβια πουλιά. Την αλλαγή στην παραδοσιακή εικόνα περί αρπακτικότητας την τόνισε σε άρθρα του ο αείμνηστος Dick Potts επιμελητής της έκδοσης Birds in Europe.
Η αφαίρεση αρουραίων, και μόνο αυτή, έχει οδηγήσει σε γεωμετρική αύξηση των πουλιών σε νησιά στις ΗΠΑ και στη Νέα Ζηλανδία. Το μοιρολόι για την επικείμενη εξαφάνιση αντικαταστάθηκε με έλεγχο και τα πουλιά σε ένα χρόνο μέσα αυξήθηκαν κατά τουλάχιστον εκατό τοις εκατό, μερικά κατά τριακοσα τοις εκατό αφού για πρώτη φορά είχαν πλήρη επιτυχία στην φωλεοποίηση.
Ακουγεται απίστευτο και όμως έγινε, ζωολάτρες με σύνθημα “οι αρουραίοι έχουν δικαιώματα” προσέφυγαν στα δικαστήρια για να μπλοκάρουν τον έλεγχο αρουραίοων στα νησιά. Ευτυχώς ο δικαστής δεν είχε οικολογικές ανησυχίες που ανακόπτουν την κοινή λογική και απέρριψε την προσφυγή.