Χρόνια το λέγαμε, η παγκόσμια ελληνική πρωτοτυπία με τις “δασικές εκτάσεις” είναι καταστροφική για την ανάπτυξη, ειδικά σε μια χώρα με δημογραφικό πρόβλημα και οικονομική ύφεση. Επικράτησαν όμως τα “οικολογικά” μυαλά και επέβαλαν όχι μόνο την πατέντα των “δασικών εκτάσεων” αλλά και την δικαστική ρήση “άπαξ δάσος πάντα δάσος” που μετατρέπει τις δασικές εκτάσεις σε ένα είδος απλήρωτης απαλλοτρίωσης.
Το πρόβλημα ήλθε στην επιφάνεια με τους δασικούς χάρτες που αποτυπώνουν σε απόλυτα ποσοστά επιφάνειας το πρόβλημα, ειδικά στις παραμεθόριες περιοχές της χώρας. Λέει ο δήμαρχος Μήλου στην εφημερίδα Καθημερινή:
“Το νησί μας έχει αλματώδη τουριστική ανάπτυξη και τώρα οι επενδυτές φοβούνται να πλησιάσουν. Εχουν παγώσει όλες οι αγοραπωλησίες. Επιπλέον, οι πολίτες καλούνται να αποδείξουν στα δικαστήρια ότι τους ανήκουν περιουσίες που εκμεταλλεύονται 40 και 50 χρόνια, για τις οποίες πληρώνουν φόρους. Με ποιο δικαίωμα έρχονται να μας πούνε ότι τα φρύγανα είναι δάση, ισχυριζόμενοι ότι αγαπούν τον τόπο μας περισσότερο από εμάς; Ο δασικός χάρτης πρέπει να απεικονίζει την πραγματικότητα.” Είπε ο δήμαρχος Μήλου Γεράσιμος Δαμουλάκης.
Τι είναι δασική έκταση; Είναι ιδιωτική γη που αφέθηκε να λογγώσει, να καλυφθεί έστω και από θαμνώδη φυτά. Αρκεί μια διοικητική πράξη του τοπικού δασάρχη για να χαρακτηρίσει μια ιδιωτική έκταση ως δασική. Τα νομικά επακόλουθα είναι οδυνηρά για τον ιδιοκτήτη ο οποίος χάνει την απόλαυση της γης του, δεν δικαιούτα να την καλλιεργήσει, δεν συζητάμε για κτίσιμο, και έχει περιορισμούς στην πώληση της. Συνεχίζει βέβαια να πληρώνει φόρους. Το ότι όμορες ιδιωτικές εκτάσεις που συνέχισαν να καλλιεργούνται ή να βόσκονται, δεν χαρακτηρίζονται δασικές, δεν θεωρείται διάκριση κατά των ιδιοκτητών χαρακτηρισμένων εκτάσεων.
Είναι ευνόητο ότι μια έκταση λογγώνει με θάμνους σε ελάχιστο χρόνο. Οταν ιδιοκτήτες αναγκάζονται να μεταναστεύσουν, έστω και λίγα χρόνια, λόγω οικονομικής δυσπραγίας η γη τους λογγώνει και με μια υπογραφή ουσιαστικά την χάνουν.
Οι δασικοί χάρτες ενσωματώνουν τους χαρακτηριστμούς και σφραγίζουν την ουσιαστική αλλά απλήρωτη απαλλοτρίωση ιδιωτικής γης. Προσθέστε και τον ΕΝΦΙΑ και έχετε πλήρη απαξίωση της γης, και μάλιστα σε νησιά και ακριτικές περιοχές. Σε μερικά νησιά οι χάρτες δείχνουν μέχρι και το 60 τοις εκατό της επιφάνειας ως δασική.
Μετά παραπονιούμαστε για το δημογραφικό και την φυγή των νέων. Μα είναι προφανής η θεσμικά κατοχυρωμένη εκδίωξη του πληθυσμού, και μάλιστα επί χάρτου.