Νικήτα καλησπέρα, εύχομαι να είσαι γερός, δυνατός
Ως προς το 1ο θέμα θα σε παρακαλούσα να τοποθετηθείς στο πρωτοφανές ζήτημα της δια πλαγίας οδού απαγόρευσης θήρας που βιώνουμε στη χώρα μας. Δεν αναφέρομαι στην τυχόν αναγκαιότητα της (προφανώς δεν ήταν αναγκαία), ούτε στο όποιο παρασκήνιο έλαβε (αν έλαβε) χώρα, μεταξύ ηγεσίας πολιτείας και ΚΣΕ. Αναφέρομαι στην πολιτική διάσταση του ζητήματος και ζητώ να μας καθοδηγήσεις για τις δράσεις των κυνηγετικών οργανώσεων (διευκρινίζω: των συνεργαζομένων με την πολιτεία, όχι των παρασυλλόγων που κατά τη γνώμη μου αποτελούν τον δούρειο ίππο των αντικυνηγών στη κοινωνία των κυνηγών). Στο παρελθόν είχες αναδείξει αυτή την πολιτική διάσταση, κάντο και τώρα, είναι επίκαιρο παρά ποτέ. Οι πολλοί κυνηγοί θεωρούν δεδομένη την άσκηση θήρας στο μέλλον, έχω άδικο που φοβάμαι ότι τίποτα δεν θα είναι το ίδιο ξανά; Πρέπει, κατά τη γνώμη σου, να δημιουργηθεί ένας νέος πολιτικός φορέας ή να αναβιώσει το ΚΕΚ; Πως θα μπορούσαμε επιτέλους να παγιώσουμε το δικαίωμα άσκησης θήρας – διότι περί δικαιώματος πρόκειται κατά τις διατάξεις του Α.Ν.86/69 – εφόσον υπάρχει ο νόμος. Αν στο μέλλον ΔΕΝ θέλει ο αρμόδιος Υπουργός της όποιας κυβέρνησης να εκδόσει την ετήσια ρυθμιστική (με αφορμή οτιδήποτε) τι θα κάνουμε; Η ρυθμιστική δίνει την δυνατότητα στον αρμόδιο Υπουργό να καθορίσει τα τέλη των αδειών και να περιορίσει τον πίνακα θηρευσίμων και άλλες λεπτομέρειες, αν δεν το κάνει κυνηγετικές δράσεις δεν προβλέπονται; Ποια διάταξη νόμου υποχρεώνει τον Υπουργό να εκδόσει ρυθμιστική; (καμία απ’ όσο το έχω ψάξει). Και οι κυνηγοί διχάζονται ενώ ο “εχθρός” είναι οι αντικυνηγοί που καταλαμβάνουν τα έδρανα των ασκούντων τη νομοθετική εξουσία, σ” αυτή τη χώρα. (από το 1985 που βγάζω άδεια θήρας, τέτοιο χάλι στα κυνηγετικά δρώμενα δεν έχω ξαναδεί). Τα φώτα σου Νικήτα έστω τους προβληματισμούς σου.
Για το 2ο ζήτημα, επειδή ελπίζω κι εύχομαι να μην γίνουμε Κολομβία (όπου απαγορεύτηκε το κυνήγι) θα ήθελα την καθοδήγηση σου για την απόκτηση ενός ας πούμε ποιοτικού δίκαννου (πλάγιου ή s. pose) καινούργιου ή μεταχειρισμένου δεδομένου οτι τα τελευταία χρόνια στην αγορά μεταχειρισμένων δεν έχω βρει κάτι αξιόλογο, στην αγορά των καινούργιων διαπιστώνω το έλλειμα των αντιπροσωπεύσεων (π.χ. Battista Rizzini), όπως επίσης και την απροθυμία των εμπόρων – εισαγωγέων πέρα από τα συνηθισμένα που ζητά η αγορά και βεβαίως αρνούμαι κάθε τι τούρκικο (αλλά ούτε και Baikal θέλω).
Σε ευχαριστώ πολύ και ζητώ συγνώμη για το μακροσκελές της επιστολής
Βασίλης Σοφιανόπουλος
ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Εχω ήδη γράψει σχετικά. Σε αυτές τις παλαιότερες αναρτήσεις παραθέτω τις απόψεις μου:
http://oplognosia.com/?p=7399 istioploia mathisi
http://oplognosia.com/?p=9884 puritanism
Βήμα πρώτο: αποβάλλουμε τον διάχυτο πουριτανισμό που διακρίνει την δημόσια ζωή. Ναι, πουριτανισμός, όσο και αν αυτό ακούγεται παράδοξο σε μια χώρα όπου αρεσκόμαστε να διαλαλούμε τις σεξουαλικές μας προτιμήσεις. Σε ότι αφορά την ψυχαγωγία και ευζωία νιώθουμε την ανάγκη να εισάγουμε κάποιο “ηθικό” υπόβαθρο. Αθλούμαστε για “λόγους υγείας”, τρώμε “υγιεινά” κλπ. Οποιος κάνει κάτι επειδή του αρέσει, χωρίς κάποια ψευτοηθική κάλυψη, θεωρείται περίπου ανώμαλος.
Αυτό τον ιδιότυπο πουριτανισμό προβάλλει ο δικαστής που επέβαλε την ετήσια ρυθμιστική κάνοντας μας την μοναδική ευρωπαϊκή χώρα με τέτοιο περίεργο σύστημα. Ηθελε, γράφει στο βιβλίο του, να εισάξει την “βάσανο” της οικολογικής συμμετοχής στην ρύθμιση του κυνηγίου, όχι άπαξ, αλλά κάθε χρόνο! Και θα ήταν γνήσια οικολογική η πρόταση αν περιόριζε την συμμετοχή σε πραγματικούς οικολόγους, και όχι σε κάθε λογής αντικυνηγό που κορδώνει στις διαβουλεύσεις λέγοντας ότι σκοπός του είναι η συνολική κατάργηση του κυνηγίου.
Οταν κάνουμε αυτό το πρώτο βήμα τα υπόλοιπα θα πέσουν στη θέση τους αυτόματα.