“Με όπλο που ταιριάζει τουφεκάς όπως τραγουδά ο Στελλάρας, με άνεση!”
“Σκόπευση με όπλο σε λάθος μέτρα ίσον Μαραθώνιος με στενά παπούτσια”
“Η καλύτερη επένδυση είναι να φέρεις το όπλο στα μέτρα σου”
Αυτές είναι δηλώσεις από έμπειρους κυνηγούς που είδαν το φως, καιρός να δούμε την λεπτομέρεια αυτού του μυστήριου που λέγεται μέτρα κοντακιού ή εφαρμογή του όπλου στο σώμα.
ΤΟ “ΚΑΛΟ” ΣΤΟ ΟΠΛΟ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΜΕΤΡΑ
Οτι και αν λέγεται για “καλά” όπλα η αλήθεια είναι ότι δεν νοείται λειόκαννο όπλο που είναι γενικά και αόριστα καλό. Το λειόκαννο όπλο είναι καλό μόνο όταν είναι στα μέτρα του κατόχου του. Μέχρι να έλθει στα μέτρα του κατόχου του, ακόμη και το πιο ακριβό χειροποίητο λειόκαννο είναι ενα μηχανικά και κατασκευαστικά καλό προϊόν, όμως δεν είναι ένα “καλό όπλο”.
Αν λοιπόν τα μέτρα είναι το παν, πως μπορεί ο μέσος κυνηγός να φέρει ένα όπλο στα μέτρα του; Και μπορεί μόνος του κάποιος να βρει τα μέτρα του και να τα μεταφέρει στο όπλο του; Γιατί η λήψη μέτρων χρεώνεται εκατοντάδες, κάποτε και χιλιάδες Ευρώ στο εξωτερικό;
Η απάντηση είναι λίγο ίξεις αφίξεις. Είναι δυνατό να βρει κάποιος τα μέτρα του όπλου μόνος του αν ξέρει πως να προχωρήσει. Τα μέτρα δεν θα είναι όσο ακριβή όσο θα τα βγάλει ένας επαγγελματίας εφαρμοστής κοντακιών, όμως θα είναι αρκετά κοντά στο επαγγελματικό αποτέλεσμα.
Το πρόβλημα του ερασιτέχνη είναι ότι στη διαδικασία έχει μόνο τον εαυτό του ως κριτή. Ο επαγγελματίας που βλέπει την κατάσταση αντικειμενικά διακρίνει μικρολάθη που ίσως να έχουν περάσει στην σωματική μνήμη του πελάτη, να έχουν γίνει κακές συνήθειες που ο ίδιος ο πελάτης δεν συνειδητοποιεί. Για να το πούμε και επιστημονικά, ο εφαρμοστής σπάει το κύκλωμα feedback του πελάτη. Η διαδικασία παίρνει χρόνο και θέλει τέχνη, για αυτό και το κόστος.
Ομως οι εφαρμοστές κοντακιών στην Ελλάδα είναι ανύπαρκτο είδος. Άρα αναγκαστικά πάμε σε λύση “καν’το μόνος σου” και εδώ θα δούμε με όσο περισσότερη λεπτομέρεια γίνεται την διαδικασία της εφαρμογής του κοντακιού ώστε το “καν’το μόνος σου” να αποκτήσει νόημα και να γίνει προσιτή διαδικασία.
ΠΟΤΕ ΞΕΡΕΙΣ ΟΤΙ ΤΑΙΡΙΑΖΕΙ
Εδώ ο σκοπευτής έχει σωστή θέση, το κοντάκι του επιτρέπει να έχει το πρόσωπο στραμμένο προς το στόχο.
Και ιδού το πρώτο ερώτημα. Πότε ξέρεις ότι ένα όπλο σου ταιριάζει;
Υπάρχουν διάφορα τεστ. Ενα δημοφιλές τεστ είναι αυτό που λέει να βρούμε ένα σημείο στα πέντε δέκα μέτρα όπου εστιάζουμε τα μάτια. Κλείνουμε τα μάτια και φέρνουμε το όπλο στον ώμο. Ανοίγουμε τα μάτια και αν το στόχαστρο είναι πάνω στο αρχικό σημείο εστίασης τότε το όπλο ταιριάζει.
Το τεστ, όπως και άλλα παρόμοια, δεν λέει τίποτε διότι δεν λαμβάνει υπόψη λάθη και συνήθειες στην επώμιση. Δυστυχώς η υπόθεση δεν είναι τόσο απλή. Είναι δυνατό το μάτι να είναι πίσω από τη ρίγα αλλά η στάση να είναι λάθος και να οδηγήσει σε αστοχία με πραγματικά πυρά.
Το πρόβλημα με το όπλο είναι το ταίριαγμα, δεν είναι σαν τα παπούτσια ή τα γάντια. Δεν είναι ανάγκη να μάθεις να περπατάς για να ξέρεις αν τα παπούτσια σου ταιριάζουν. Στα όπλα συχνά, στην συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων, είναι όντως αναγκαίο να μάθει ο μαθητής τα στοιχειώδη της επώμισης και σκόπευσης πριν πάμε στα μέτρα. Θα το δούμε αυτό παρακάτω.
Ενα καλό σημείο εκκίνησης είναι να ξέρουμε τουλάχιστον τι ΔΕΝ ταιριάζει και ποια είναι τα σημεία ότι το κοντάκι χρειάζεται επέμβαση.
ΤΟ ΑΤΑΙΡΙΑΣΤΟ
Προσέξτε πως ο σκοπευτής έχει γυρίσει το πρόσωπο προς το κοντάκι και τα μάτια του είναι στις άκρες της κόγχης.
Παρουσιάζει τουλάχιστον ένα από τα παρακάτω προβλήματα:
Είναι πολύ μακρύ και σκαλώνει στα ρούχα όταν επωμίζουμε.
Είναι πολύ κοντό και όταν κλωτσά το όπλο ο αντίχειρας κτυπά τη μύτη ή ο υποφυλακτήρας κτυπά το μεσαίο δάκτυλο και αυτό πονάει πολύ!
Η κλίση πέλματος είναι ακατάλληλη και το κοντάκι γλιστρά προς τα κάτω όταν ρίχνουμε και η ράχη δίνει ένα γερό κτύπημα στο μάγουλο.
Η ράχη είναι χαμηλή και δεν βλέπουμε το στόχαστρο. Οι βολές πάνε χαμηλά.
Η ράχη είναι υπερβολικά ψηλή και βλέπουμε τη ρίγα σαν ανηφόρα. Το όπλο ψηλοτουφεκάει.
Η πλάγια κλίση είναι υπερβολική ή δεν είναι αρκετή και αστοχούμε προς το πλάι. Επιπλέον αναγκάζει μια αφύσικη κλίση της κεφαλής προς το κοντάκι.
ΟΤΑΝ ΤΑΙΡΙΑΖΕΙ
Ολόκληρο το πέλμα εφαρμόζει στον ώμο χωρίς να εξέχει μέρος του πέλματος πάνω από την κλείδα.
Το μήκος είναι σωστό και έρχεται στον ώμο χωρίς να σκαλώνει στα ρούχα.
Το κεφάλι βλέπει περίπου ευθεία μπροστά, χωρίς να γυρνά προς το κοντάκι.
Το κεφάλι είναι σε φυσιολογική θέση και δεν “μαζεύει” ο αυχένας για να βρει το μάγουλο το κοντάκι.
Τα μάτια είναι κεντραρισμένα στις κόγχες τους, δηλαδή τα μάτια και το πρόσωπο είναι στραμμένα στην ίδια κατεύθυνση.
Βλέποντας τον σκοπευτή από πάνω. Εδώ η στάση είναι καλή, το κεφάλι βλέπει μπροστά, η γραμμή των ώμων είναι περίπου κάθετη προς την σκοπευτική ευθεία, το αριστερό χέρι έχει έλεγχο των καννών.
Το αριστερό χέρι έχει υπερβολική ένταση, που συμπαρασύρει τους ώμους και έχει γυρίσει όλο το σώμα προς τα δεξιά. Η αστοχία σε μια γρήγορη βολή θα είναι προς τα αριστερά.
ΒΙΟΛΟΓΙΚΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ
Υπάρχουν και μερικές βιολογικές αλήθειες που έχουν άμεση και μεγάλη σχέση με τη σκόπευση.
-Είναι αδύνατο να εστιάσουμε τα μάτια μας σε δύο διαφορετικές αποστάσεις ταυτόχρονα. Δοκιμάστε ένα πείραμα για να εξακριβώσετε αυτή την αλήθεια. Προτείνετε το χέρι σας προς έναν μακρινό στόχο. Εστιάστε στο στόχο, και παρατηρείστε πως το χέρι σας είναι “φλου”, θολό. Τώρα κρατήστε το χέρι σας στη θέση του και εστιάστε στο χέρι σας, παρατηρείστε πως “φλουτάρει ” ο στόχος. Είναι αδύνατη η εστίαση και στα δύο σημεία.
-Η αλλαγή εστίασης, από το όπλο στο στόχο και το ανάποδο θέλει χρόνο, ειδικά αν είσαι πάνω από 40 χρονών! Αρα είναι σοφό να έχουμε τα μάτια εστιασμένα στο στόχο και όχι στο όπλο, για να κερδίσουμε χρόνο.
Η αλλαγή εστίασης από το στόμιο του όπλου στο στόχο παίρνει από 1/4 μέχρι 1/2 δευτερόλεπτο. Τώρα υπολογίστε ότι ένας λαγός τρέχει με `16 μέτρα το δευτερόλεπτο, ο αγριόχοιρος με 13 μέτρα, η φάσσα με 20 μέτρα το δευτερόλεπτο, ενώ το πιάτο στο σκοπευτήριο πάει με 35 μέτρα. Αυτά τα στοιχεία κάνουν κατανοητή την ανάγκη της εστίασης στο στοχο και όχι στο όπλο.
-Το ένα μάτι δεν δίνει βάθος πεδίου, άρα η σκόπευση γίνεται με τα δύο μάτια ανοικτά. Δοκιμάστε να κλείσετε το ένα μάτι και να περπατήσετε προς κάποιο αντικείμενο και να το αγγίξετε. Γρήγορα θα δείτε ότι για ακριβή υπολογισμό της απόστασης χρειάζονται και τα δύο μάτια. Στη σκόπευση με το λειόκαννο η κρίση της απόστασης είναι σημαντική.
-Το σώμα γυρνά ολόκληρο προς το ερέθισμα. Δείτε πως ένας τενίστας αντιμετωπίζει μια μπαλιά. Το σώμα μας, και το κεφάλι μας, ενστικτωδώς αντιμετωπίζουν ερεθίσματα όπως πχ ένα τρυγόνι που εμφανίζεται ξαφνικά. Οσο πιο συγχρονισμένα είναι κεφάλι και σώμα τόσο πιο άνετα θα ρίχνουν. Οταν το κεφάλι βλέπει αριστερά και το σώμα δεξιά η σκόπευση θα υποφέρει.
Διατηρείστε αυτές τις βιολογικές αλήθειες στη σκέψη σας καθώς διαβάζετε τα υπόλοιπα στοιχεία της σκόπευσης.
Εστίαση στο στόχο, το όπλο είναι “φλου”, αυτή είναι η σωστή εστίαση.
Τα μάτια είναι εστιασμένα στο στόμιο, ο στόχος είναι “φλου” . Αυτή ειναι λάθος εστίαση, θα χρεαστεί χρόνος για να εστιάσει το βλέμμα στο στόχο και σε αυτό το χρόνο το θήραμα θα έχει πάει…… περίπατο.
συνεχίζεται……..