Ο εγκλεισμός τέχνας κατεργάζεται. Αφού έγινε σέρβις (πολλαπλό) σε ότι μηχανικό αντικείμενο υπάρχει στο σπίτι, το μάτι μου έπεσε στο αεροβόλο πιστόλι Feinwerkbau 65 της δεκαετίας του 80 και τις ιδέες που είχαμε ανταλλάξει με έναν συν-σκοπευτή για το πώς είχε τα φόντα να γίνει μια συμπαθητική καραμπινούλα. Ο εν λόγω σκοπευτής είναι ο γνωστός Ερημίτης των Βριλλησίων.
Το συγκεκριμένο αεροβόλο ήταν το πρώτο μου σκοπευτικό αεροβόλο. Με αυτό έρριξα σε δεκάδες αγώνες και με αυτό έπιασα το προσωπικό μου ρεκορ, 545 βαθμούς από το μέγιστο των 600. Εχοντας αυτή την αδυναμία για το συγκεκριμένο αεροβόλο δεν ήθελα να το χαλάσω. Μπήκαν εξ αρχής λοιπόν κάποια κριτήρια.
Το “τουφέκι” συναρμολογημένο.
Το πρώτο κριτήριο ήταν ότι δεν θα γινόταν καμία “επεμβατική” αλλαγή στο αεροβόλο. Οποια μετατροπή θα γινόταν θα μπορούσε να αφαιρεθεί και το αεροβόλο να μπορεί να χρησιμποιηθεί στην αρχική του μορφή και να πληροί τα κριτήρια της Διεθνους Ενωσης Σκοποβολής σε ότι αφορά διαστάσεις, συνολικό βάρος και βάρος σκανδάλης.
Το κοντάκι αποσπάται εύκολα.
Το δεύτερο κριτήριο ήταν ότι η μετατροπή θα γινόταν με εργαλεία και υλικά που ήδη βρίσκονταν στο εργαστήριο-γραφείο μου. Το lockdown δεν επιτρέπει την ελεύθερη μετάβαση στα γνωστά σημεία αγοράς υλικών και εργαλείων.
Το τρίτο κριτήριο ήταν ότι το σύνολο, αεροβόλο συν τα νέα του μέρη θα χωρούσαν στην θήκη. Η θήκη είναι ιδιοκατασκευή και χρονολογείται κάπου γύρω στο 1990.
Ολα χωράνε στην θήκη για εύκολη πρόσβαση.
Εψαξα στα υλικά και βρήκα σωλήνα αλουμινένια διαμέτρου 10 χιλιοστών. Ενα ξύλινο πέλμα που είχε φτιαχτεί για κάτι άλλο έδωσε κάποια έμπνευση. Τρυπάνια 10 χιλιοστών και μια καβιλιέρα θα επέτρεπαν την δημιουργία οπής 10 χιλιοστών στην κατάλληλη γωνία. Το αποτέλεσμα είναι αυτό που φαίνεται στις φωτογραφίες: ένα επωμιζόμενο αεροβόλο χαμηλής ισχύος, με εξαιρετική σκανδάλη και μηδενικό κλώτσημα.
Το μοντέλο 65 είναι αεροβόλο ελατηρίου με ειδικό μηχανισμό εξουδετέρωσης του κλωτσήματος. Το πάνω μισό του αεροβόλου παλινδρομεί όταν ρίχνει και έτσι δεν έχει καθόλου αισθητό κλώτσημα.
Μετά τις πρώτες βολές, που ήταν εξαιρετικά ευχάριστες, σκέφτηκα ότι ένα “τουφέκι” χρειάζεται ανάλογα σκοπευτικά. Ενα οφθαλμίδιο θα ήταν ότι πρέπει, αλλά πως θα έμπαινε χωρίς να τρυπηθεί το σώμα του αεροβόλου. Ενας μαγνήτης ροδέλα έλυσε το πρόβλημα. Προσκολλάται στο πίσω σκοπευτικό και προσφέρει την οπή του οφθαλμιδίου ενώ είναι απόλυτα ρυθμιζόμενο από τα ήδη υπάρχοντα σημεία ρύθμισης.
Το οφθαλμίδιο είναι ένας απλός μαγνήτης ροδέλα.
Ο γράφων με το FWB65 ανά χείρα, με τον Ντίνο Παπατσαρούχα την Λάικα και τον Ρόλο στο σκοπευτήριο Καισαριανής, πριν πολλάαααα χρόνια.
Είναι “δυνατό”; Οχι! Το μοντέλο 65 σε καλή κατάσταση δίνει ταχύτητα περίπου 500 πόδια το δευτερόλεπτο, 150 μέτρα. Φτιάχτηκε για σκοποβολή στα 10 μέτρα. Με το κοντάκι επεκτείνεται η δραστικότητα του στα 20 μέτρα. Αλλά η απόλαυση που δίνει ένα τόσο ποιοτικό αεροβόλο αντισταθμίζει την έλλειψη δύναμης.