Δεν μπορείς να συγκρίνεις την αξία ενός όπλου με την αξία ενός αυτοκινήτου και να βγάζεις συμπέρασμα από το κόστος αν κιλό, μου λένε μερικοί αναγνώστες που διάβασαν το άρθρο “Ψάχνουν για Κώτσους ή Κάτι Αλλο Συμβαίνει” και άλλα παλαιότερα σχόλια με ίδιο θέμα.
Η τιμή ανά κιλό δεν είχε εμφανιστεί, μέχρι τώρα σε άλλη πηγή, ως κριτήριο αξιολόγησης της τιμολογιακής πολιτικής οπλοκατασκευαστών. Μέχρι σήμερα. Διοτι σήμερα ερευνώντας την δουλειά του εφευρέτη του συστήματος αδρανείας, του Bruno Civolani, έπεσα πάνω σε αυτό το κείμενο για την απόφαση της κατασκευάστριας μοτοσυκλετών Benelli να αγοράσει την πατέντα του όπλου αδρανείας:
¨Αλλοι πάλι ισχυρίζονται ότι οι αδελφοί [Benelli] οδηγήθηκαν από ψυχρό υπολογισμό: το 1967 η τιμή ενός καλού όπλου ήταν ίση με την τιμή μια μοτοσυκλέτας, αλλά το βάρος της μοτοσυκλέτας ήταν δυακόσια κιλά, ενώ ένα όπλο ζύγιζε λιγότερο από τέσσερα κιλά, και για αυτό το λόγο, με κριτήριο το υλικό που καταναλωνόταν για αυτά τα δύο προϊόντα, το όπλο κρίθηκε ως το πιο επικερδές.”
Αυτό δείχνει ότι πριν από μένα, άλλοι, πολύ πιο γνώστες στα τεχνικά και οικονομικά έκαναν την σύγκριση βάρους και έβγαλαν ενδιαφέροντα συμπεράσματα.