Μια έρευνα στο Διαδίκτυο με άλλο σκοπό έβγαλε “τυχαία ευρήματα” σχετικά με την δίαιτα του αγριόχοιρου και την πιθανή επίδραση που αυτή μπορεί να έχει στην μπεκάτσα, τόσο άμεσα όσο και έμμεσα μέσω της κατανάλωσης μιας κοινής τροφής: των γαιοσκωλήκων.
Είναι γνωστό ότι ο αγριόχοιρος είναι παμφάγο ζώο, τρώει περίπου τα πάντα, καρπούς, σπόρους, χόρτα, μανητάρια, μικρά ζώα, πουλιά, αυγά καθώς και πτώματα. Σαν καιροσκοπικός τροφοσυλλέκτης ο αγριόχοιρος τρώει ότι βρει στο διάβα του και φυσικό επακόλουθο του καιροσκοπισμού είναι η προτίμηση προς τροφές που είναι εποχιακά άφθονες. Ωστόσο μια μελέτη, αυτή των Baudet, Coudert, Brandt, που έγινε για λογαριασμό του Γαλλικού Γραφείου Θήρας, ανέλυσε άλλες έρευνες και βρήκε ότι οι αγριόχοιροι δείχνουν ιδιαίτερη προτίμηση στους γαιοσκώληκες. Υπολείμματα γεωσκωλήκων βρέθηκαν σε πάνω από 90 τοις εκατό των δειγμάτων διαφόρων μελετών.
Σε μερικές περιπτώσεις οι αγριόχοιροι τρώνε γαιοσκώληκες που βρίσκουν καθώς σκάβουν για άλλες τροφές, πχ μανητάρια, ρίζες κλπ. Σε πολλές όμως περιπτώσεις ψάχνουν μόνο για γαιοσκώληκες, ειδικά όταν η υγρασία του εδάφους φέρνει τους γαιοσκώληκες στην επιφάνεια και έτσι τους καθιστά πιο προσιτούς.
Σε μια φάση της ανάπτυξης τους, στην αρχή της λήψης στερεάς τροφής, μετά τον απογαλακτισμό, οι αγριόχοιροι τρέφονται σε μεγάλο ποσοστό με γαιοσκώληκες. Σε αυτό το κρίσιμο στάδιο ανάπτυξης οι γαιοσκώληκες είναι σημαντική πηγή πρωτεϊνης που είναι προσιτή, εύκολη στον εντοπισμό και εύπεπτη. Κάτι παρόμοιο δηλαδή με την κατανάλωση εντόμων από τους νεοσσούς πέρδικας και άλλων ορνιθόμορφων θηραμάτων.
Ενα άλλο θήραμα που τρέφεται με γαιοσκώληκες είναι η μπεκάτσα. Με τη διαφορά ότι η μπεκάτσα τρέφεται αποκλειστικα με γαιοσκώληκες, το πεπτικό της σύστημα είναι εξειδικευμένο σε αυτή τη μορφή τροφής. Και το ερώτημα που ανακύπτει, ειδικά σε αυτή την εποχή που παρατηρείται μια έξαρση στον πληθυσμό του αγριόχοιρου, είναι κατά πόσο η αφαίρεση γαιοσκωλήκων από τους αγριόχοιρους στερεί αυτό τον πόρο από την μπεκάτσα. Εχοντας υπόψη την μάζα και μόνο του αγριόχοιρου και τις ανάγκες του σε θερμίδες, είναι προφανές ότι ένας αγριόχοιρος μπορεί να αφαιρέσει από το έδαφος μιας περιοχής τροφή που θα έτρεφε πολλές μπεκάτσες. Οι Αυστραλοί ερευνητές Pavlov και Edwards αναφέρουν ότι ένας μόνο αγριόχοιρος μπορεί να σκάψει 150 τετραγωνικά μέτρα γης ψάχνοντας για γαιοσκώληκες μέσα σε ένα μόλις βράδυ.
Μια αγέλη αγριόχοιρων μπορεί να έχει δεκάδες ζώα, όλα προικισμένα με εξαιρετική όσφρηση και ικανότητα ανίχνευσης τροφής, και βέβαια με μεγάλη κινητικότητα. Σε κρύες ημέρες, όταν υπάρχει παγετός στα ψηλά σημεία, είναι ευνόητο ότι οι αγριόχοιρου κινούνται σε χαμηλότερα υψόμετρα, όπου το έδαφος είναι υγρό και μαλακό και έχει σκουλήκια, το ίδιο κάνουν και οι μπεκάτσες. Η διαφορά είναι ότι η μπεκάτσα φτάνει σκουλήκια μέχρι εκεί που μπορεί να τρυπήσει το ράμφος της, δηλαδή στα 10 εκατοστά, ενώ ο αγριόχοιρκος μπορεί να σκάψει μέχρι και 60 εκατοστά. Είναι λοιπόν εύλογο το ερώτημα κατά πόσο η παρουσία αγριόχοιρου μπορεί να στερήσει τροφή από τη μπεκάτσα.
Εκτός από τον πιθανό ανταγωνισμό για τροφή υπάρχει και το φαινόμενο της άμεσης φόνευσης και κατανάλωσης μπεκάτσας από αγριόχοιρους. Σε στομάχια αγριόχοιρων έχουν βρεθεί κατάλοιπα εδαφόβιων πουλιών, ανάμεσα τους μπεκάτσες, φασιανοί και πέρδικες. Αυτή η μορφή πίεσης δεν μπορεί να είναι μεγάλη, αφού τα ενήλικα και υγιά πουλιά μπορούν να αποφύγουν τον αγριόχοιρο. Εκεί που η άμεση πίεση είναι πιο απειλητική είναι στην καταστροφή φωλιών και στην κατανάλωση αυγών και νεοσσών, φαινόμενο που είναι διαπιστωμένο από παλαιότερες έρευνες του Γαλλικού Γραφείου Θήρας και αφορά όλα τα εδαφόβια πουλιά, ανάμεσα τους και την μπεκάτσα. Από την δεκαετία του 1990 έκαναν λόγο η Γάλλοι ερευνητές για τις αρνητικές επιπτώσεις που είχε η αύξηση του αγριόχοιρου στα εδαφόβια πουλιά.
Μέχρι τώρα δεν βρέθηκε καμία μελέτη που να ερευνά πιθανή επίδραση του αγριόχοιρου στον πληθυσμό γαιοσκωλήκων, και από εκεί στον πληθυσμό της μπεκάτσας και άλλων ειδών που εξαρτώνται από τον γαιοσκώληκα για να επιβιώσουν. Ούτε βρέθηκε κάτι σχετικό με την αφαίρεση γαιοσκωλήκων και την γενικότερη υγεία του εδάφους. Οι γαιοσκώληκες είναι πολύτιμο μέρος της πανίδας του εδάφους. Τρέφονται με υπολείμματα φυτών και ζώων και τα περιττώματα τους είναι πολύτιμο λίπασμα. Επιπλέον, όταν διαπερνούν το έδαφους δημιουργούν “σήραγγες” που διευκολύνουν την διείσδυση του νερού και του αέρα στο χώμα. Αυτά τα θετικά του γαιοσκώληκα είναι γνωστά και υπάρχουν επιχειρήσεις που εκτρέφουν και πουλούν γαιοσκώληκες καθώς και το λίπασμα που παράγουν. Η μείωση του γαιοσκώληκα αποτελεί αρνητικό φαινόμενο για την γεωργία.
Υπάρχει βέβαια το ενδεχόμενο η δράση του αγριόχοιρου, δηλαδή το σκάψιμο, καθώς και οι κοπριές που αφήνει στα σημεία βοσκής να είναι μακροχρόνια ευεργετικά για τον γαιοσκώληκα και για την μπεκάτσα. Το κατά πόσο η επίδραση είναι θετική ή αρνητική χρειάζεται μελέτη επί τούτου και εφόσον δεν φαίνεται να έχει γίνει τέτοια μελέτη δεν μπορούμε με βεβαιότητα να πούμε τι ισχύει. Αυτό που είναι βέβαιο είναι ότι διανύουμε μια εποχή αύξησης του αριθμού των αγριόχοιρων καθώς και μια επέκταση της εξάπλωσης τους και έτσι θα μπορούμε σύντομα να κρίνουμε την επίδραση τους ακόμα και στα περιαστικά δάση και αλσύλλια των πόλεων μας.