HARPER, ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΗΣ ΤΩΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΩΝ

Δίκαννο με ολόκληρες φωτιές και αυτομάτους εξολκείς που φέρει το όνομα Harper.

Αν σας προσφερόταν ένα πλαγιόκαννο Harper θα το αγοράζατε;

Για να είμαστε πιο σαφείς, το πλαγιόκαννο είναι με μισές φωτιές, με όλα τα γνωρίσματα του ποιοτικού αγγλικού δίκαννου, αυτομάτους εξολκείς, καλά ξύλα, κάννες ντεμιμπλόκ, σπαστή μπροστινή σκανδάλη, κοίλη αγγλική ρίγα, θήκη χειροποίητη με όλα τα αξεσουάρ, σφραγίδες από την Τράπεζα Δοκιμών του Μπέρμιγχαμ.

Μη γνωρίζοντας το όνομα Harper θα απευθυνόσασταν στους ειδικούς. Τι εστί Harper; Η πιο πιθανή απάντηση θα ήταν “κοίταξε, το όπλο καλό φαίνεται, αλλά είναι άγνωστος ο κατασκευαστής… ότι και να πούμε δεν είναι ισάξιο ενός (εδώ επιλέγετε ένα από τα γνωστά ονόματα)”.

Αν τώρα το ίδιο ακριβώς όπλο έφερε το όνομα Dickson, Robertson (of Boss), Churchill, Wilkes, Woodward, Beesley τι θα λέγατε, και τι θα σας συμβούλευε ο ειδικός;

“Woodward, σε τέτοια κατάσταση, με τη θήκη του! Πάρε το, αμέσως! Είναι ευκαιρία!”

Η ειρωνεία είναι ότι όπλα με τα παραπάνω ονόματα κατασκευάστηκαν από τον ίδιο κατασκευαστή, τον Harper, στο ίδιο εργαστήριο, από τα ίδια άτομα. Μόνο το όνομα διαφέρει. Αυτή η τακτική της εξωτερικής κατασκευής ήταν και παραμένει μια θεμιτή τακτική στην κατασκευή πολλών αντικειμένων και όχι μόνο όπλων. Ομως στα όπλα το όνομα έγινε μεγαλύτερο φετίχ από ότι σε άλλα αντικείμενα και έτσι αποκτά ιδιαίτερη αξία, και δη χρηματική.

Δίκαννο με μισές φωτιές Churchill Prodigy, από τις δημοπρασίες Julia, κατασκευασμένο από τον Harper.

Ενας Αμερικανός που φέρει το ψευδώνυμο Ρουκέτας έχει μάλιστα φτιάξει και ένα πρόγραμμα όπου το πρώτο κριτήριο αξιολόγησης των παλιών κυνηγετικών όπλων είναι το όνομα. Το λεγόμενο Brand Name στη γλώσσα των ανθρώπων του μάρκετινγκ. Το όνομα προσδίδει ένα μεγάλο ποσοστό της αξίας του όπλου. Η πλάκα είναι ότι περιπτώσεις όπως αυτή του Harper δείχνουν την ανοησία αυτής της τακτικής και δημιουργούν ευκαιρίες για όσους είναι γνώστες της συνήθειας των οπλοκατασκευαστών να δίνουν δουλειές “έξω”.

Ο Harper λοιπόν ήταν κατασκευαστής για τους κατασκευαστές. Ηταν δηλαδή αυτό που λένε στα αγγλικά gunmaker to the trade, ένας από τους πολλούς του είδους. Ελαχιστα όπλα του Harper πουλήθηκαν με το όνομα του. Η συντριπτική πλειονότητα κατασκευάστηκε για λογαριασμό άλλων κατασκευαστών και σφραγίστηκε με το δικό τους όνομα και διεύθυνση. Επαναλαμβάνεται, αυτή η τακτική είναι θεμιτή, δεν είναι καθόλου μεμπτή. Ο τελικός πωλητής, αυτός που βάζει το όνομα το φέρει και την ευθύνη προς τον πελάτη.

Ο Harper κατασκεύαζε για τους συναδέλφους του μονόκαννα, δίκαννα με ολόκληρες φωτιές, με μισές φωτιές και κοκοροτούφεκα. Τα πιο διάσημα ονόματα που αγόραζαν όπλα από τον Harper για μεταπώληση ήταν οι Churchill και Boss. Το μοντέλο που πουλούσε η Boss έφερε το όνομα Robertson που ήταν ο διευθυντής της εταρείας στις αρχές του 20ου αιώνα. Η Churchill ονόμαζε τα δικά της μοντέλα Utility και Prodigy ενώ αγόραζε και ατελείωτα όπλα από τον Harper και τα τελείωνε στα δικά της εργαστήρια.

Δίκαννο και αυτό με μισές φωτιές, φέρει το όνομα Robertson, στις αγγελίες του Guntrader, και αυτό κατασκευασμένο από τον Harper.

Προκαλεί θυμιδία η έντονη συζήτηση μεταξύ θιασωτών του δίκαννου για το ποιό ήταν το καλύτερο όπλο, το Robertson ή το Churchill Prodigy! Και τα δύο είναι Harper! Οσο δε για συζητήσεις περί ποιος έβαζε το καλύτερο ατσάλι στις κάννες του, αυτό δεν θα το συζητήσουμε γιατί τότε θα βρούμε το μπελά μας.

Να κάνουμε μια ανατρεπτική ως προς τα πρότυπα του μάρκετινγκ σκέψη. Μήπως ένα όπλο που φέρει το όνομα του πραγματικού κατασκευαστή είναι πολυτιμότερο (εφόσον όλα τα άλλα, πχ κατάσταση, είναι ίσα) από ένα που φέρει το όνομα οίκου-πωλητή; Τι είναι προτιμότερο για έναν γνώστη, να ξέρει ακριβώς ποιος έφτιαξε το όπλο του, ή να έχει κάτι στο οποίο η συμβολή του ονόματος σταματά στην επιγραφή στις κάννες;

Μερικοί αισθάνονται την ανάγκη να έχουν όπλα, και άλλα αντικείμενα, που είναι αναγνωρίσιμα. Αλλοι δεν έχουν τέτοιο πρόβλημα. Τους ενδιαφέρει περισσότερο η γνησιότητα του αντικειμένου και η γνώση ότι κατασκευάστηκε εκεί που λέει, από αυτόν που το υπογράφει. Εδώ όμως αφήνουμε την οπλουργική και μπαίνουμε στα χωράφια της ψυχολογίας και αυτό είναι θέμα άλλων ειδικών.