Το Συμβούλιο Επικρατείας απέρριψε τις αιτιάσεις των αντικυνηγών και δικαίωσε το υπουργείο στηρίζοντας την υπουργική απόφαση της ετήσιας ρυθμιστικής.
Το ανώτατο δικαστήριο ανέφερε τις μελέτες στις οποίες στηρίχθηκε η απόφαση για την ρυθμιστική. Το δικαστήριο ανέφερε το πρόγραμμα Αρτεμις αρκετές φορές στην απόφαση του, μια ένδειξη για την σημασία του προγράμματος τόσο ως ασπίδα του κυνηγίου αλλά και ως πρωτογενή πηγή έγκυρων στατιστικών και επιστημονικών δεδομένων για την επιστημονική κοινότητα.
Ενα σημείο της απόφασης που απογοητεύει μερικούς από εμάς που παρακολουθούμε τα ευρωπαίκά κυνηγετικά θέματα είναι η επανάληψη στην απόφαση της θέσης ότι η ετήσια ρυθμιστική είναι υπχρεωτική στην Ελλάδα. Μόνο στην Ελλάδα όμως, καθώς οι περισσότερες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης λειοτουργούν μια χαρά χωρίς ετήσια ρυθμιστική.
Το ελαφρά αρνητικό όμως αντισταθμίζεται από τις παρατηρήσεις στην δικαστική απόφαση για την κυνική στάση των αντικυνηγών. Το δικαστήριο σχολιάζει το γεγονός ότι μερικές οργανώσεις απαξίωσαν την κλήση του υπουργείου για κατάθεση απόψεων για την ρυθμιστική, (κάτι που ίσως εξηγεί γιατί τις υπόλοιπες χώρες της ΕΕ δεν υπάρχει ρυθμιστική).
Επίσης το δικαστήριο απορρίπτει την κυνική άποψη των αντικυνηγών ότι μελέτες στις οποίες συμμετείχαν κυνηγετικές οργανώσεις, καθώς και η ομοσπονδιακή θηροφυλακή που χρηματοδοτείται από κυνηγούς δεν μπορούν να αποτελούν αξιόπιστη πηγή στοιχείων και προστασίας του θηράματος.
Οπως φαίνεται στην φωτογραφική αναπαραγωγή των επίμαχων σημείων της απόφασης το δικαστήριο ήταν σκληρό στην απάντηση του.
Οπως κάθε φορά που η ρυθμιστική γίνεται στόχος ζωοφιλικών οργανώσεων, και μόνο αυτών, διότι δεν είχαμε ποτέ προσφυγή από πραγματικά οικολογική οργάνωση, έτσι και φέτος παίξαμε το σύνηθες ελληνικό θέατρο.
Προσποιηθήκαμε όλοι ότι η οργάνωση που προσέφυγε για ακύρωση της ρυθμιστικής είναι οικολογική και νοιάζεται για το περιβάλλoν. Κανείς δεν τόνισε ότι είναι μια οργάνωση ζωόφιλων που σκοπό έχουν την κατάργηση του κυνηγίου, και ως επίδοξοι καταργητές του κυνηγίου δεν μπορούν να συμμετέχουν σε μια διαδικασία συνέχισης και ρύθμισης του. Η ρυθμιστική αυτό είναι, μια διαδικασία συνέχισης του κυνηγίου και δεν είναι καθόλου τυχαία η επαναλαμβανόμενη δικαστική ρήση στις αποφάσεις: “η θήρα είναι μια κατ’αρχήν αποδεκτή δραστηριότητα”. Δεν αναφέρθηκε αυτή η φράση τυχαία στην πρώτη προσφυγή το 1993 και δεν επαναλαμβάνεται τυχαία σχεδόν κάθε χρόνο. Οι δικαστές ξέρουν με τι ΔΕΝ θέλουν να μπλέξουν.
Και βέβαια οι “αντί” ξέρουν ότι δεν μπορούν να φέρουν την ζωολάτρεία ως επιχείρημα διότι τότε θα δουν όλοι τον ελέφαντα στο δωμάτιο. Ο ελέφαντας είναι το γεγονός ότι στη Φύση το κυνήγι δεν σταματά ούτε λεπτό. Οπως έγραψε ένας επιστήμονας του Διεθνούς Κέντρου Μελέτης του Λύκου: το κυνήγι υπάρχει στη Φύση και αυτό το φυσικό κυνήγι περιέχει πόνο και θάνατο και φωνητική έκφραση του πόνου. Η άποψη ότι οι φυσικοί θύτες τρώνε υπέργηρα και άρρωστα ζώα, είναι μπαρούφα ολκής. Εκατοντάδες έγκυροι μελετητές έχουν καταγράψει το φαινόμενο της θήρευσης νεογνών και της υπερβολικής θήρευσης στη φύση και τον αφανισμό ενός είδους της πανίδας από άλλο είδος.
Και εφόσον ανέχεσαι το φυσικό κυνήγι δεν μπορείς να το παίζεις ζωόφιλος μόνό για το κυνήγι που κάνουν άνθρωποι, και το οποίο είναι το μόνο κυνήγι που ρυθμίζεται με όρους και κλειστές περιόδους, μελέτες και κόντρα μελέτες. Ενας δικαστής που καταλάβαίνει το θέατρο, όταν τον φέρουν στα όρια του, ίσως να θέσει το ερώτημα: “ναι, να σταματήσω τον Μήτσο από το να σκοτώνει λαγούς, για τον λύκο που σκοτώνει λαγους τι λέτε να κάνουμε” και να τελειώσει το θέατρο μια κι’ έξω.