Μεσούσης της δεκαετίας του 1990 η αντικυνηγετική καμπάνια απέκτησε ένα ακόμα “επιχείρημα”, αυτό της “όχλησης” Το κυνήγι ήταν κακό επειδή η παρουσία των κυνηγών στο δάσος αποτελούσε όχληση που αναστάτωνε τα θηράματα και τα μη θηρεύσιμα είδη.
Πέρασαν τα χρόνια, και τώρα ακούμε από τους ίδιους κύκλους ότι η αυξανόμενη παρουσία του λύκου είναι ωφέλιμη για τα θηραματα του λύκου λόγω της “οικολογίας του φόβου”. Ο όρος είναι δικός τους, μάλλον εισαγόμενος από το αμερικανικό Ecology of Fear που παρατήρησαν και κατέγραψαν οι Αμερικάνοι στο πάρκο Γιελοστόουν μετά την επανεισαγωγή του λύκου.
Δείτε σχετικό άρθρο εδ:
https://dasarxeio.com/2014/03/07/12220/
Η οικολογία του φόβου εξηγεί πως τα συνήθη θηράματα του λύκου αλλάζουν τις συνήθειες τους, παύουν να τρέφονται με κάποια φυτά και σε κάποια σημεία επειδή εκεί τα σκοτώνουν οι λύκοι. Ο φόβος οδηγεί τα ζώα σε άλλα σημεία όπου έχουν επίδραση στα εκεί φυτά, επίδραση που πάντα κρίνεται θετική.
Ναι, εντάξει όλα αυτά, αλλά ο φόβος που αναστατώνει τα ζώα και αλλάζει την τροφοληψία τους δεν αποτελεί “οχληση”; Και βέβαια είναι όχληση αφού εμπίπτει στην περιγραφή που μας ξεφούρνιζαν το 1990: δράση που οδηγεί στην αλλαγή συμπεριφοράς ειδών της πανίδας. Αλλά η όχληση του λύκου πάντα κρίνεται ως “φυσική”. Μέχρι που να μην είναι επειδή οι λύκοι θα είναι περισσότεροι από ότι αντέχει ο χώρος τους. Για να ρίξω και εγώ έναν εισαγόμενο όρο, όταν ξεπεράσουν το Carrying capacity του χώρου τους. Αυτό δεν θα είναι όμορφο σκηνικό και τότε θα καταλάβει το ευρύ κοινό την κοροϊδία και θα αρχίσουν τα γλέντια. Δεν χρειάζεται άλλη ανάλυση, καθώς η εξέλιξη θα συμβεί σύντομα.
, or