Ο λόγος για το σουπερποζέ Boss που πρωτοβγήκε στην αγορά το 1909 και έκτοτε έχει χαρακτηριστεί ως το καλύτερο σουπερποζέ του κόσμου.
Πριν το Boss υπήρχαν σουπερποζέ, κυρίως γερμανικά, που είχαν το σύστημα που βλέπουμε μέχρι σήμερα στα Merkel, δηλαδή με γάντζο καννών και κλειδί καννών κάτω από την κάτω κάννη. Αυτή η σχεδιαστική επιλογή δίνει στο όπλο ένα βαθύ προφίλ. Αυτό επειδή χρειάζεται χώρος μέσα στη βάση για να στεγαστούν οι δύο κάννες συν το κλειδί.
Η Boss ήταν μια από τις εταιρείες που προσπάθησαν στις αρχές του 20ου αιώνα να χαμηλώσουν το προφίλ της βάσης του σουπερποζέ. Ανάμεσα στους πρωτοπόρους στην προσπάθεια αυτή ήταν ο Baker γνωστός από τον ομώνυμο εξολκέα (τον έχει το πλαγιόκαννο Boss), από το δίκαννο 12/20 και άλλες εφευρέσεις που αφορούν τα όπλα. Οι επίσης Αγγλοi Green και Woodward εργάζονταν στην σχεδίαση ρηχού σουπερποζέ. Ο Γάλλος Petrik πατεντάρισε μερικά χρόνια αργότερα, το 1920, ένα σουπερποζέ που ενσωμάτωνε στοιχεία που αργότερα επέτρεψαν την κατασκευή των ρηχών όπλων της Beretta.
Στην κάτω κάννη φαίνονται οι εγκοπές για το κλειδί, ενώ γίνεται αντιληπτό και το πλάτος της βάσης.
Η Boss κατήργησε τα κάτω κλειδιά της κάννης και τον περστό πίρο των καννών. Αντί για έναν πίρο εισήγαγε δύο μικρούς πίρους, εξ ού και οι ό όρος διακεκομμένοι, αριστέρα και δεξιά στο μπροστινό μέρος της βάσης. Αυτό το σύστημα κυριαρχεί σήμερα και όλα σχεδόν τα ποζέ έχουν διακεκομμένους πίρους. Το κλείδωμα των καννών στη βάση γίνεται με δύο κλειδιά που εξέχουν από τον καθρέφτη και εφαρμόζουν σε αντίστοιχες εσοχές στην κάτω κάννη. Το κλείδωμα ενισχύεται από εσοχές στα πλαϊνά της κάτω κάννης που δένουν με αντίστοιχες εξοχές στα εσωτερικά πλαϊνά της βάσης. Αυτό το σύστημα έχει πάρει την ονομασία Boss System και συναντάται σε σημερινά σουπερποζέ άλλων κατασκευαστών με πιο γνωστά τα Perazzi ενώ το έχουν και τα Fabbri, Renato Gamba, Perrugini Visini, Holland και άλλα.
Το Boss έχει πυροδοτικό μηχανισμό με ολόκληρες φωτιές τύπου Back Action, με τα ελατήρια πίσω, και αυτή είναι επιβεβλημένη επιλογή αφού στο σουπερποζέ δεν υπάρχει χώρος δτο εμπρόσθιο μέρος της βάσης για να στεγαστούν τα ελατήρια όπως συμβαίνει σε πλαγιόκαννα. Περίεργο ότι οι ίδιοι συλλέκτες που κατηγορύν τις φωτιές Back Action σε πλαγιόκαννα τις προσπερνούν χωρίς λόγια στα σουπερποζέ!
Στον κόσμο των ακριβών συλλεκτικών όπλων το σουπερποζέ Boss έχει μιαν ιδιάζουσα θέση. Είναι το όπλο που σπάει ρεκόρ ύψιστης τιμής ξανά και ξανά. Μια ματιά στους καταλόγους πρεστιζάτων οίκων δημοπρασιών δείχνει το μέγεθος της εκτίμησης. Αυτή η αδυναμία που του έχουν οι οικονομικά εύρωστοι συλλέκτες έχει δημιουργήσει έναν θρύλο γύρω από αυτό το όπλο και κατ’επέκταση σε άλλα που έχουν όμοιο μηχανισμό. Για παράδειγμα τα Fabbri έχουν τιμές που αρχίζουν γύρω στις 200 000 Ευρώ.
Οι τιμές ρεκόρ κάπου θολώνουν την κρίση πολλών ανθρώπων. Ενδειξη της θολούρας είναι ότι όλοι, και δεν γενικεύομαι για έμφαση, όλοι όσοι έχουν γράψει για το ποζέ Boss υμνούν το χαμηλό προφίλ. Κανένας, ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ που έχω διαβάσει δεν έχει γράψει πόσο χαμηλό είναι τελικά αυτό το περιβόητο χαμηλό προφίλ!!!. Είναι πιο χαμηλό από ένα SKB; (τολμώ να συγκρίνω το SKB με το BOSS, ιεροσυλία!).
Το άλλο στοιχείο που μένει ασχολίαστο είναι το πλάτος της βάσης. Οταν μεταφέρεις το κλείδωμα από το κάτω μέρος στα πλάγια τότε μεταφέρεις και όγκο. Με άλλα λόγια η βάση του Boss και των συγγενικών όπλων με το όμοιο σύστημα κλειδιών είναι πλατιά. Πόσο πλατιά; Δεν ξέρουμε διότι και εδώ οι λάτρεις ξεχνούν να ακουμπήσουν ένα παχύμετρο στην ιερή αγελάδα του λειόκαννου και να βγάλουν μια απλή μεζούρα.
Το πιο ρηχό σουπερποζέ με ύψος βάσης 56 χιλιοστά.
Αν η ρηχή βάση είναι τόσο πολύτιμο στοιχείο σε ένα σουπερποζέ, τότε τα σκήπτρα θα πήγαιναν στο σουηδικό Flodman στο οποίο μέτρησα τη βάση και ήταν 56 χιλιοστά. Σε άλλα όπλα που φημίζοντα για ρηχή βάση όπως το SKB, Beretta και άλλα η αντίστοιχη μέτρηση είναι πάνω από εξήντα χιλιοστά. Και αυτή η αναφορά μας φέρνει στην άλλη διάσταση που και αυτή παραμελείται: τον συνδυασμό μικρού βάθους βάσης με μικρό πάχος, δηλαδή με συνολικά μικρότερο όγκο βάσης.
Beretta SO3, ρηχή και στενή βάση και πολλά άλλα συν.
Ποιο σουπερποζέ προσφέρει χαμηλή αλλά και στενή βάση και για όσους έχουν πάθος για όλοκληρες φωτιές προσφέρει και αυτό το γνώρισμα; Το Beretta SO. Από την δεκαετία του 1940 και μετά η Beretta με τη σειρά SO προσφέρει τα παραπάνω χαρακτηριστικά συν κάννες από ατσάλι Boehler σε τιμές πολύ, μα πολύ χαμηλότερες από το Boss. Αντικειμενικά τα SO προσφέρουν καλύτερη συνάρτηση τιμής προς ποιότητα. Επιπλέον τα SO Προσφέρουν την δυνατότητα πλήρους ανακαίνισης αν ποτέ κουνήσουν, κάτω που δεν προσφέρουν άλλα ακριβότερα ποζέ. Το λες αυτό και αρχίζουν οι συλλέκτες να τσιγκλάνε και να λένε δεν είναι η χρηματική αξία το σημαντικό στοιχείο κλπ κλπ. Οταν θέτω το ερώτημα αν θα εκτιμούσαν το Boss εξίσου αν η τιμή στις δημοπρασίες ήταν όση είναι ενός καλού SO3, δηλαδή 5000 Ευρώ, αρχίζει η συγκαταβατική αντιμετώπιση που προκαλεί.
Εφαρμόζοντας τη ρήση των Αγγλων οπλουργών, αγόρασε το όπλο, όχι το όνομα, και αναλύοντας ένα αντικείμενο με βάση κριτήρια και όχι θρύλους και κασέ τότε φτάνεις στο σωστό συμπέρασμα. Και αυτό το συμπέρασμα κάποτε δεν συμφωνεί με την περιρρέουσα αντίληψη.