Η βάση φέρει ενισχυτικό “νεύρο” στα πλάι, για ακαμψία και σαν οδηγό του κλείστρου.
Από την πρώτη φορά που είδα την Bred Xanthos εντυπωσιάστηκα από την κατασκευή της βάσης της. Πρόκειται για ατσάλινη βάση με πάχος τοιχωμάτων 2 χιλιοστά σε όλα τα σημεία (ναι τα μέτρησα!), με δύο ενισχυτικά νεύρα, ένα κατά μήκος κάθε μεριάς της βάσης, τα οποία δίνουν ακαμψία στη βάση ενώ οι εσωτερικές τους προβολές στο κοίλο της βάσης δρουν ως οδηγοί του κλείστρου.
Σε μια εποχή που όλες σχεδόν οι καραμπίνες έχουν βάση από Εργκάλ κατεργασμένη με κοπτικά μηχανήματα που αφαιρούν μέταλλο, η επιλογή της Breda για ατσάλινη βάση ήταν μια αξιοπρόσεκτη εξαίρεση. Δεν ήταν όμως μόνο αυτό. Ακόμη και με μια επιδερμική ματιά ήταν προφανές ότι η βάση της Xanthos δεν ήταν αποτέλεσμα κατεργασίας με εργαλειομηχανές. Πρώτη ένδειξη ήταν η απόλυτα λεία εσωτερική επιφάνεια της βάσης, δεν είχει κανένα σημάδι κοπής πουθενά. Τα κοπτικά της φρέζας, απλής ή CNC, αφήνουν σημάδια κοπής και αυτά συνήθως δεν σβήνουν με λείανση καθώς η λείανση στο εσωτερικό της βάσης είναι κοστοβόρα. Επιπλέον το εσωτερικό της βάσης της Xanthos έχει μια επικάλυψη από κάποιο είδος βερνικιού, κάτι που επίσης φαινόταν παράξενο.
Αρχισαν τα ερωτήματα. Η τυποιποιημένη απάντηση από απληροφόρητα άτομα ήταν “η βάση φτιάχνεται με CNC όπως όλες οι καραμπίνες”. Αυτή η απάντηση δεν ήταν αρκετή και άρχισαν οι ερωτήσεις προς στελέχη της Breda. Η πρώτη απάντηση από τον μαρκετίστα της εταιρείας που ανέλαβε τις σελίδες της στο Facebook ήταν στο σύνηθες ιταλικό στυλ “ξεφορτώματος” του ενοχλητικού δημοσιογράφου: “η βάση της Xanthos διαμορφώνεται με υπερσύγχρονα μηχανήματα”. Υποθέτω ότι ήθελε να με ξεφορτωθεί ο μαρκετίστας, διότι η άλλη περίπτωση είναι χειρότερη, ότι δηλαδή ούτε ήξερε ούτε τον ένοιαζε να μάθει την τεχνολογία της εταιρείας για την οποία εργάζεται.
Εγιναν επαφές με τα κεντρικά της Breda στην Ιταλία όπου μου υποσχέθηακ ότι το ερώτημα για την κατασκευή της βάσης θα το απαντούσαν οι τεχνικοί της εταιρείας. Ακόμα περιμένω. Αλλωστε, έχοντας υπόψη ότι η Breda έπαψε να κατασκευάζει όπλα πριν πολλά χρόνια και είχε αναθέσει την κατασκευή σε άλλες εταιρείες, ήξερα ότι μάλλον δεν υπήρχαν τεχνικοί στα γραφεία όπου έφτασε το ερώτημα μου. Από την δεκαετία του 1980 τα όπλα Breda, συγκεκριμένα η καραμπίνα Altair, το ποζέ Vega και το πλαγιόκαννο Andromeda κατασκευάζονταν στη Beretta και όλοι το είχαν δήθεν μυστικό. Το σόι μυστικό όταν τα εσωτερικά τμήματα των όπλων είναι ίδια και όλη η πιάτσα το ήξερε και ψώνιζε ανταλλακτικά για όπλα Beretta από την Breda διότι εκεί ήταν πιο φτηνά!
Η τεχνολογία που απέδωσε τη βάση της Xanthos όμως δεν υπήρχε στα εργοστάσια που είχαν κατά καιρούς κατασκευάσει φασόν όπλα Breda. Η τεχνολογία ήταν αυτή του πρεσσαριστού μετάλλου, κάτι συχνό στην παραγωγή στρατιωτικών όπλων. Τα περισσότερα μέρη όπλων όπως το τουφέκι G3, τα υποπολυβόλα Sterling και Uzi και πολλά άλλα κατασκευάζονται από πρεσσαριστό φύλλο ατσαλιού. Ομως η τεχνοτροπία που απέδωσε τη βάση της Xanthos δεν ήταν αυτή που έδινε τα σχετικά κακοφινιρισμένα μέρη στρατιωτικών όπλων.
Η ιταλική ιστοσελίδα της Breda αναφέρει ως σεδιάστρια της βάσης μια κυρία Cervi και προσθέτει:
“Η ατσάλινη βάση παράγεται με μια μοναδική κατασκευαστική μέθοδο που αποδίδει ένα ατσάλινο σώμα ισόπαχο σε όλα τα σημεία”. Χρειάστηκε να δημιουργηθεί αμερικανική ιστοσελίδα στην οποία προφανώς οι Αμερικανοί επέμεναν να έχουν μια εκτεταμένη αναφορά στον εφευρέτη του συστήματος αδρανείας των όπλων Benelli όπως και της Xanthos, στον Bruno Civolani. Και εκεί, λόγω αμερικανικής επιμονής δίνονται συγκεκριμένα στοιχεία τόσο για τον Civolani όσο και για την Xanthos. Επιτέλους!
Κάθετη η βάση της Xanthos, στο βάθος φαίνεται η εσωτερική επιφάνεια με την επικάλυψη καφέ βερνικιού καθώς και η μέσα μεριά του ενισχυτικού νεύρου, και τα δύο χαρακτηριστικά της εν θερμώ διαμόρφωσης με πρέσσα.
Ο Civolani όταν ήταν ακόμα νέος στη δεκαετία το 1950 διατηρούσε εργαστήριο που έβγαζε πρεσσαριστά μεταλλικά μέρη για τις μοτοσιυκλέτες Benelli. Ενδιαφέρον στοιχείο αυτό που δένει με την μεταγένεστερη σχεδιαστική επιλογή της χρήσης πρεσσαριστού μετάλλου για την βάση της Xanthos. Οπως λέει το βιογραφικό στην αμερικανική σελίδα:
“Επίσης αξιοπρόσεκτο στοχείο είναι η ατσάλινη βάση λεπτού τοιχώματος, πρεσσαρισμένη από σωληνωτό ατσάλι (ο Civolani επέλεξε ατσάλινη βάση για την καραμπαίνα αντλώντας από το παρελθόν του ως πρεσσαριστής μετάλλων). Δεν υπάρχει άλλη περίπτωση παρόμοιας τεχνοτροπίας στο λειόκαννο. Η επιλογή της πρεσσαριστής βάσης απέδωσε μια ελαφριά βάση και ταυτόχρονα άκαμπτη που πέρα από τη μείωση βάρους παρέχει κομψότητα.”
Αυτή η δήλωση λύνει το πρώτο μέρος του μυστηρίου για την μέθοδο κατασκευής. Επιβεβαιώνει ότι είναι από πρεσσαριστό ατσάλι και ότι ήταν επιλογή του αείμνηστου Bruno Civolani. Μένει όμως το ερώτημα της ποιότητας κατασκευής που ξεπερνά τα συμβατικά πρεσσαριστά αντικείμενα.
Εδώ έρχονται να δώσουν απάντηση δύο Ιντερνετικοί φίλοι, και οι δύο έμπειροι μεταλλουργοί. Ο πρώτος, ο Eugene, λύνει το μυστήριο το βερνικιού στο εσωτερικό της βάσης. Το βερνίκι χρησιμοποιείται σε πρεσσάρισμα μετάλλου εν θερμώ. Το εν θερμώ πρεσσάρισμα είναι σχετικά πρόσφατη εξέλιξη. Αυτή η λεπτομέρεια εξηγεί την ανεβασμένη ποιότητα της βάσης της Xanthos σε ότι αφορά φινίρισμα επιφανείας σε σύγκριση με τα στρατιωτικώ πρεσσαριστά όπλα.
Ο δεύτερος φίλος, με το παρατσούκλι Chailli έστειλε και τεχνικά σχεδιαγράμματα που δείχνουν ότι το εν θερμώ πρεσσάρισμα είναι τεχνολογία της τελευταίας εικοσαετίας και στα αγγλικά φέρει τον τίτλο Hot Tube Forming, Θερμή Διαμόρφωση Σωλήνων. Αυτή η πληροφορία επιβεβαιώνει την δήλωη της Breda: “από σωληνωτό ατσάλι¨.
Λύθηκε το μυστήριο. Αλλά γιατί τόση επιμονή να μάθουμε πως κατασκευάζεται η βάση της Xanthos; Οσοι μελετούμε σοβαρα την εξέλιξη των όπλων διακρίναμε στην μέθοδο κατασκευής της βάσης μια εξέλιξη που μπορούσε να βρει εφαρμογή γενικά στις καραμπίνες, αποδίδοντας ελαφριες ατσάλινες βάσεις που θα συνδύαζαν τα προτερήματα του πρεσσαριστού ατσαλιού (δεν ραγίζει), με μικρότερο βάρος (λόγω λεπτών τοιχωμάτων) από συμβατικές ατσάλινες βάσεις, μικρότερο όγκο από τις βάσεις Εργκάλ. Μια τέτοια βάση σε καραμπίνα χράπα χρούπα για παράδειγμα, ήταν κάτι που κέντριζε το ενδιαφέρον και αναμένουμε να δούμε αν θα βγει τέτοιο όπλο. Υπάρχει και η υποψία ότι αυτή η κατασκευαστική επιλογή ίσως να είναι και πιο φτηνή από την αφαιρετική κατεργασία όπου ένα μεγάλο ποσοστό της πρώτης ύλης αφαιρείται και μετατρέπεται σε ρινίσματα με την χρήση ενεργοβόρων εργαλειομηχανών.