Στο εργοστάσιο της αγγλικής Longthorne που ειδικεύεται στην κατασκευή πρωτοκλασάτων σύγχρονων σουπερποζέ, και έχει τελειοποιήσει τις κάννες από μασσίφ μέταλλο, βλέπουμε την διαδικασία καθαρισμού ενός μονοσκάνδαλου σουπερποζέ. Δύο σημεία είναι ιδιαίτερα αξιοπρόσεκτα: το λιπαντικό και η συχνότητα του καθαρισμού.
Το λάδι είναι προτιμότερο από το γράσσο διότι το λάδι όντας ρευστό φεύγει και παρασύρει σωματίδια σκόνης που ενδέχεται να βρίσκονται στις διάφορες κοιλότητες του μηχανισμού. Σε αντίθεση, λέει ο διευθυντής της Longthorne, το γράσσο μένει κολλημένο στις μεταλλικές επιφάνειες και σε συνδυασμό με την σκόνη δρα σαν σμυρίδι και φθείρει το μέταλλο. Η προτίμηση του ειδικού είναι το 20άρι λάδι μηχανής. Γράσσο βάζει μόνο στα ελατήρια των εξολκέων και εκεί το αναμιγνύει με λάδι για να το κάνει πιο λεπτόρευστο. Η βούρτσα είναι πάντα ορειχάλκινη και ποτέ ατσάλινη.
Ο ειδικός εφαρμοστής μηχανισμών συνιστά ενδελεχή καθαρισμό του μηχανισμού κάθε χρόνο. Αν αφεθεί το όπλο πέρα από χρόνο χωρίς καθαρισμό τότε αρχίζει η οξείδωση και τα μικρά προβλήματα γίνονται μεγάλα, λέει ο τεχνίτης.
Αν και ακριβό όπλο το Longthorne, η δομή του δεν διαφέρει πολύ από τα σύγχρονα σουπερποζέ και η διαδικασία καθαρισμού και λίπανσης είναι όμοιες με αυτές που χρησιμεύουν και για τα δικά μας όπλα. Και όπως βλέπουμε ένα γενικό σέρβις δεν παίρνει πολύ χρόνο, δεν απαιτεί δυσεύρετα εργαλεία και μπορεί για μερικούς να είναι και αγχολυτική δραστηριότητα. Αν δεν είναι υπάρχουν πάντα οπλουργοί που μπορούν να κάνουν ένα σέρβις σε λογική τιμή.