του Ντίνου Παπατσαρούχα
Δεν υπάρχει αμφιβολία, στη δική μου σκέψη τουλάχιστον, για το ποια είναι η καλύτερη καραμπίνα που έχει υπάρξει μέχρι σήμερα. Με εξάιρεση κάποιες πανάκριβες καραμπίνες τύπου Cosmi, η θρυλική παλιά καλή Browning Auto 5 ελατηρίου απέχει παρασάγγας από οποιαδήποτε άλλη. Εάν κατασκευαζόταν σήμερα θα έπρεπε να έχει τιμή, την οποία βγάζω με πρόχειρους υπολογισμούς, πάνω από 10 000 Ευρώ. Φυσικά αυτός είναι ο λόγος που δεν κατασκευάζεται πια.
Επειδή είμαστε αποδέκτες πολλών δεκάδων, εκατοντάδων ίσως, τέτοιων όπλων, διαφόρων υπομοντέλων και εποχών, ας δούμε κάποια πράγματα που οι τυχεροί ακόμα ιδιοκτήτες της Α5 θα πρέπει να έχουν υπόψη τους.
Αυτά τα πράγματα μπορούν να συνοψιστούν σε τρεις κατηγορίες:
- Σκουριά
- Συντήρηση
- Φρένα
ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΚΟΥΡΙΑ
Η Browning A 5 απαιτεί σχολαστικό καθάρισμα στο μέσα και έξω της κάννης και στο ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ μέρος της βάσης. Η αλήθεια είναι ότι έχει μιαν ευαισθησία στη σκουριά. Ωστόσο με σωστή συντήρηση αυτό δεν αποτελεί πρόβλημα.
ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΗ ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ
Ανάλογα με τη χρήση της, η Α5 χρειάζεται μια τουλάχιστον φορά το χρόνο λύσιμο ΑΠΟ ΟΠΛΟΥΡΓΟ με σωστά εργαλεία και καθάρισμα όλων των μερών της. ΜΗΝ προσπαθήστε να κάνετε αυτό το γενικό καθάρισμα μόνοι σας. Είναι κακώς εννοούμενη οικονομία και ενδέχεται να κάνετε ζημιά.
ΦΡΕΝΑ, ΜΙΑ ΠΟΝΕΜΕΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Το ζητούμενο είναι πως τοποθετούμε τα φρένα και τι αποτέλεσμα έχει η τοποθέτηση τους.
ΜΗΝ προσπαθήσετε να μάθετε την τοποθέτηση μηχανικά. Είναι απλούστατο και καλύτερο να καταλάβετε τον τρόπο λειτουργείας του όπλου και τότε θα ξέρετε ακριβώς γιατί και πως τοποθετούνται τα φρένα.
Το φρένο της Α5 εκτός όπλου. Προσέξτε το κωνικό χείλος.
Ο κρίκος της κάννης με την θηλυκή κωνική εσοχή.
Κατά βάση έχουμε ένα μπρούτζινο δαχτυλίδι με εσωτερικές επιμήκεις ραβδώσεις. Δείτε φωτογραφία. Αυτό το δαχτυλίδι έχει ένα κάθετο άνοιγμα καθ’ ύψος, μια σχισμή. Στο ΠΑΝΩ μέρος έχει μια αρσενική κωνική απόληξη η οποία αντιστοιχεί σε μια ΘΗΛΥΚΗ εσοχή στο τέλος του κρίκου της κάννης.
Εφαρμογή του φρένου στον κρίκο της κάννης.
Σκεφτείτε τι συμβαίνει όταν πιέσουμε το αυτό το δαχτυλίδι από κάτω προς τα πάνω, δηλαδή το αρσενικό κώνο μέσα στον θηλυκό. Το δαχτυλίδι ΚΛΕΙΝΕΙ. Και που κλείνει; Πάνω στο σωλήνα της αποθήκης. Με τι αποτέλεσμα; Να ΦΡΕΝΑΡΕΙ.
Πίεση από την κάννη στο φρένο οδηγεί σε κλείσιμο, σφίξιμο, του φρένου πάνω στην αποθήκη.
Στην κάτω περιφέρεια το δαχτυλίδι έχει και εκεί ένα κώνο αλλά λιγότερο απότομο. Επιπλέον υπάρχει και ένα ξεχωριστό μεταλλικό δαχτυλιδάκι, (συνήθως βαμμένο μαύρο), με τη μια του επιφάνεια επίπεδη και την δε άλλη και αυτή με ένα θηλυκό κώνο.
Με το μικρό δαχτυλίδι στο κάτω μέρος του φρένου έχουμε διπλό “φρενάρισμα”.
Αν λοιπόν τοποθετήσουμε αυτό το ξεχωριστό δαχτυλίδι με την επίπεδη μεριά να κάθεται πάνω στο χοντρό ελατήριο επανάταξης της κάννης, και το θηλυκό κώνο προς τα πάνω, προς το στόμιο, ώστε να εφαρμόζει στην κάτω μεριά του μπρούτζινου δαχτυλιδιού, τι θα συμβεί;
Απάντηση: συμπίεση του μπρούτζινου δαχτυλιδιού από ΔΥΟ πλευρές, δηλαδή ΔΙΠΛΟ φρενάρισμα.
Υπάρχει εάν μαύρο ατσάλινο έλασμα που περιβάλλει το μπρούτζινο δαχτυλίδι. Δεν υπάρχει λόγος να σας απασχολεί.
Ο περισσότερος κόσμος έχει την ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΗ εντύπωση ότι χρησιμοποιώντας ένα μόνο δαχτυλίδι είναι για ελαφριές τουφεκιές και τα δύο για βαριές.
ΟΧΙ!
Πάντα όταν έχουμε ένα νέο φυσίγγι, ελαφρύ ή βαρύ, βάζουμε τα δαχτυλίδια για ΔΙΠΛΟ φρενάρισμα.
Εάν και εφόσον το όπλο κάνει τον πλήρη κύκλο, δηλαδή ρίχνει και εξάγει κανονικά τον κάλυκα τότε όλα καλά και αφήνουμε τα φρένα εκεί που είναι.
Το μικρό δαχτυλίδι με την επίπεδη πλευρά προς το φρένο.
Εάν δεν κάνει τον κύκλο, και αυτό συνήθως συνίσταται στην μη απόρριψη του ριγμένου κάλυκα, τότε τοποθετούμε το μικρό ατσάλινο δαχτυλίδι ανάποδα, με την επίπεδη μεριά προς το μπρούτζινο δαχτυλίδι, και έτσι έχουμε μονό φρενάρισμα.
ΠΡΟΣΟΧΗ: όπως ποτέ δεν ρίχνουμε λάδι στα φρένα του αυτοκινήτου επειδή θα σκοτωθούμε, έτσι δεν βάζουμε λάδι στο εξωτερικό της αποθήκης διότι τότε το φρενάρισμα, που είναι προϊόν τριβής, εκμηδενίζεται.
Τι συμβαίνει αν το όπλο λειτουργεί (επειδή όντως λειτουργεί) με λιγότερο φρενάρισμα από το απαιτούμενο;
Το ενιαίο υποσύνολο κλείστρο-κάννη οπισθοχωρώντας κτυπά με μεγάλη δύναμη και ταχύτητα το εσωτερικό μέρος της χαρακτηριστικής «καμπούρας» της Α 5. Το αποτέλεσμα είναι το όπλο να κλωτσά περισσότερο αλλά και το παρατεταμένο αυτό σφυροκόπημα να δημιουργήσει τελικά ρήγματα από τα μέσα προς τα έξω. Αυτά τα ρήγματα δυστυχώς δύσκολα επιδιορθώνονται.
Στη δε περίπτωση της έκδοσης βάσης από κράμα αλουμινίου καθιστούν το όπλο ΑΧΡΗΣΤΟ!
Η αχνή γραμμή στο πίσω μέρος της βάσης φανερώνει τα κτυπήματα από το υποσύνολο κάννης κλείστρου.
Βάση που δέχτηκε κτυπήματα από το κλείστρο για πολλά χρόνια. Η αμφίβολης ποιότητας επισκευή μάλλον δεν σώζει το όπλο.
Ο πυθμένας της βάσης, το πίσω μέσα μέρος όπου τερματίζει το κλείστρο δείχνει σημάδια σφυροκοπήματος.
Για να το πούμε κάπως αλλιώς: υπό ΙΔΑΝΙΚΕΣ συνθήκες το φρενάρισμα του υποσυνόλου κλείστρου-κάννης θα πρέπει να είναι τόσο όσο αυτό ΙΣΑ ΙΣΑ να φτάνει και μόλις να ακουμπάει στο πίσω «κούτελο» της βάσης. Κάτω από αυτές τις συνθήκες η μέγιστη ενέργεια του λακτίσματος θα έχει μετατραπεί σε τριβή, (δηλαδή θα έχει ελάχιστο λάκτισμα στον ώμο μας) και ελάχιστη καταπόνηση του όπλου.
Μια Α 5 που χρησιμοποιείται με σύνεση μπορεί κάλλιστα να επιβιώσει και να δουλεύει για 150 χρόνια, ίσως και περισσότερα.