Η ΕΡΩΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΥΛΛΟΓΕΣ:
Το μετροληπτικό.
Κύριε Νικήτα,
Εχετε εκφράσει άποψη κατά της συλλογής όπλων και άλλων αντικειμένων. Σέβομαι την άποψη αλλά έχω δυσκολία να διακρίνω πως αυτή η στάση εναρμονίζεται με την εφευρετικότητα σας και τις κατασκευές που έχετε κανει κατά καιρούς. Υποθέτω ότι αντικείμενα που έχετε φτιάξει αποτελούν ένα είδος συλλογής και τα έχετε κάπου φυλαγμένα. Μερικά από αυτά τα αντικείμενα είναι το μετροληπτικό οργανο, ο σουγιάς Κυπροπινέλ και άλλα.
Με εκτίμηση
Σ. Λουκάρας
Κυπροπινέλ, τα πλακίδια κόπηκαν με λέιζερ αφού σχεδιάστηκαν σε μορφή DXF.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Ναι, τα αντικείμενα που κατασκεύασα τα έχω. Μερικά βρίσκονται σε καθημερινή χρήση, άλλα “αναπαύονται” σε συρτάρια και ερμάρια. Οπως δαίνεται και στις φωτογραφίες πρόκειται τια ετερόκλητα αντικείμενα χωρίς κανένα κεντρικό συνδετικό νήμα. Από καγιάκ μέχρι κοπτικό φρέζας. Δεν υπάρχει συλλεκτική χροιά που να τα δένει σε μια συλλογή.
Από την αρχή της έκδοσης του περιοδικού Κυνήγι και Σκοποβολή ένα μέρος της δουλειάς ήταν η επεξεργασία σε υλικό, όχι μόνο θεωρητικά, ιδεών που αφορούν τον ευρύτερο ΄χώρο των όπλων και του κυνηγίου.
Εδώ να γίνει μια υποσημείωση. Ολα, κυριολεκτικά ΟΛΑ, όσα δημιουργήθηκαν δημοσιεύτηκαν. Δεν κρατήθηκε τίποτε ως “εμπορικό μυστικό” και τίποτε δεν καλύφθηκε από δίπλωμα ευρεσιτεχνίας.
Τo ρυθμιζόμενο κοντάκι για το εκπαιδευτικό αεροβόλο Daisy.
Η ανοικτή προσέγγιση ισχύει και για μεθόδους, όπως πχ το φινίρισμα με λινελάιο. Δημοσίευσα βιβλίο στα αγγλικά (LInseed Oil Finish) ωστόσο η μέθοδος που παρουσιάζεται στο βιβλίο είχε ήδη δημοσιευθεί σε άρθρα στο Κυνήγι και Σκοποβολή καθώς και στο Εθνος Κυνήγι.
Martini Henry μετατροπή από στρατιωτικό σε κυνηγετικό 20άρι, συν ολοκληρωτική κατασκευή και φινίρισμα κοντακιού από ελληνική καρυδιά.
Εχοντας ήδη δώσει την μέθοδο κατασκευής και λεπτομερή σχέδια σε κάθε κατασκευή τα αντικείμενα κρατήθηκαν όχι σαν συλλογή αλλά περισσότερο σαν τρισδιάστατες σημειώσεις και είναι προσιτές για εξέταση από όποιον το ζητήσει. Σιγουρα δεν βρίσκονται σε κάποια βιτρίνα προς έκθεση. Θεωρώ ότι κάτι τέτοιο θα ήταν ένα είδος περιαυτολογίας.
Δηλαδή δεν συλλέγω τίποτε; Συλλέγω, μικρούς σουγιάδες που μου δόθηκαν δώρο και ελάχιστους που μου κίνησαν την περιέργεια και τους αγόρασα. Ολη η συλλογή χωρά σε ένα κουτί παπουτσιών (μεταλλικό αλλά αυτόυ του μεγέθους).
Η μισή
Οσο και αν επέμενε ο αείμνηστος Νίκος Παπαδόδημας, πρόεδρος της Κυνηγετικής ΣΥνομοσπονδίας, να με αποκαλεί “συλλέκτη” δεν ήμουν και δεν είμαι συλλέκτης. Η διαφορά μεταξύ του θαυμάζω από τη μια και του θέλω να κατέχω από την άλλη είναι καθοριστική.
ΧΕΙΡΟΠΟΙΗΤΟ ΙΣΟΝ BESPOKE ΑΛΛΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ
Γιατί ιδιοκατασκευή;
Πρώτον επειδή το φτιάχνω στις προδιαγραφές που κρίνω κατάλληλες. Για παράδειγμα, το μπαούλο και οι οπλοθήκες έχουν σώμα από κόντρα πλακέ θαλάσσης. Η παραδοσιακή κατασκευή οπλοθήκης γίνεται με ξύλο δρυός. Ωστόσο το κόντρα πλακέ θαλάσσης είναι πιο ανθεκτικό στην υγρασία, είναι αδιάσταλτο, οι εγκοπές παρέχουν μεγαλύτερη ακρίβεια.
Θήκη με δέρμα μέσα έξω, συν διασκευή του όπλου συν φινίρισμα κοντακιού.
Δεύτερο: Η ιδιοκατασκευή είναι πιο φθηνή λύση. Εψχνα για ένα αεροβόλο που προσφέρει ακρίβεια βολής αλλά και χαμηλή ισχυ επειδή ο χώρος που χρησιμοποιείται είναι περιορισμένος. Ενα ποιοτικό αεροβόλο μέτριας ισχύος κοστίζει από 200 Ευρώ μεαχειρισμένο. Αντί αυτου εέλεξα να φτιάξω ένα αποσπώμενο κοντάκι για το σκοπευτικό αεροβόλο πιστόλι Feinewerkbau 65. Το αεροβόλο αυτό το έχω από το 1982, με αυτό έκανα το προσωπικό μου ρεκόρ σε αγώνα στην Καισαριανή, και το έχω ανακατασκευάσει τρεις φορές ακολουθώντας τα εργοστασιακά πρωτόκολλα. Με άλλα λόγια ξέρω ότι είναι ποιοτικό και αξιόπιστο. Το αποτέλεσμα είναι ένα τουφεκάκι ακριβείας Ολυμπιακών προδιαγραφών, με ελάχιστο βάρος μηδέν κλώτσημα. Το κόστος υλικών ήταν λιγότερο από δέκα Ευρώ.
Κκοντάκι για το μοντέλο 65, ελάχιστο κόστος μέγιστη ευχαρίστηση.
Τρίτο: Ντοπαμίνη διαρκείας! Λένε οι νευρολόγοι ότι η αγορά αντικειμένων δίνει ένα προσωρινό “ανέβασμα” το οποίο αποδίδουν σε ντοπαμίνη στον εγκέφαλο και άλλα που δεν τα πολλοκαταλαβαίνω. Λένε επίσης ότι αυτό το “ανέβασμα” δεν διαρκεί πολύ και η πράξη της αγοράς νέων πραγμάτων επαναλαμβάνεται, εξ ου και ο όρος “shopping therapy”θεραπεία μέσω αγορών.
Στην ιδιοκατασκευή δεν υπάρχει αυτό το ξέφτισμα. Η ικανοποίηση είναι διαφορετική και κάπου επεισέρχεται και ένας μεταφυσικός παράγοντας. Η αρχή είναι η ιδέα, η σύλληψη για το αντικείμενο. Μετά έρχονται οι σκέψεις για την κατασκευή, και μαζί με αυτές τα κόλπα για την εξοικονόμηση χρόνου και χρήματος όπως για παράδειγμα η χρήση κοινών και φτηνών υλικών που ίσως να είχαν σχεδιαστει για κάτι εντελως διαφορετικό. Αυτή η εγκεφαλική εξάσκηση δίνει ευχαρίστηση για πολλούς.
Μετά έρχεται η φάση της κατασκευής όπου είναι απολαυστικό να βλέπεις τις ιδέες να παίρνουν σχήμα, ειδικά όταν όλα ταιριάζουν όπως τα σκέφτηκες.
Οταν τελειώνει ένα έργο μένει το αντικείμενο, φτιαγμένο όπως το ήθελες χωρίς τους συμβιβασμούς του ετοιματτζίδικου. Πιο Bespoke δεν γίνεται!
Καγιάκ κατασκευής του 1993.
Και το πιο σημαντικό. Οσο πιο πολύ χρησιμοποιείς κάτι ιδιοκατσκευασμένο, τόσο πιο πολύ το εκτιμάς. Αυτό το “ανέβασμα” δνε ξεφτίζει ποτέ. Αυτό διαπιστώνω κάθε φορά που χειρίζομαι ένα σουγιά Kypropinel, όταν ρίχνω με το 65άρι και κάνω γκρουπαρίσματα “τσαμπιά” και ακόμα πιο συχνά όταν ανοίγω το ιδιοκατασκευασμένο πορτοφόλι μου.
Επίσης ευχάριστη είναι η εύρεση λύσεων, ειδικά όταν πρόκειται για αλλαγή χρήσης κοινών αντικειμένων ή υλικών.
Ενα παράδειγμα με αλλαγής χρήσης είναι η φωλιά στην οποία βιδώνει η βίδα συγκράτησης του κοντακιού στο μοντέλο 65. Είναι φωλιά με σπείρωμα μηχανόβιδας το οποίο όμως βιδώθηκε στο ξύλο της λαβής. Η έρευνα έφτασε μέχρι την δασοπονική υπηρεσία των ΗΠΑ και αποδεικνύει ότι στο ξύλο το σπείρωμα μηχανόβιδας είναι πιο στέρεο από το σπείρωμα ξυλόβιδας! Εκανα λοιπόν σπείρωμα στο ξύλο και βίδωσα τη φωλιά.
Ενα άλλο παράδειγμα εύρεσης υλικού που “κρύβεται” σε κοινή θέα είναι το καραβόπανο στο κάλυμμα της μικρής οπλοθήκης του μονόκαννου ΙΖ18. Καραβόπανο βαμβακερό δεν βρίσκεται πια στην αγορά, και αν βρεθεί είναι πανάκριβο και θα είναι άβαφτο. Ομως στα καταστήματα παλιών στρτιωτικών ειδών υπάρχουν σάκκοι από πυκνοοφασμένο καραβόπανο, σε χρώμα λαδί, που παρέχουν αρκετό ύφασμα για να καλυφθεί μια οπλοθήκη, και αυτό με κόστος δέκα Ευρώ.
Το ΙΖ18, διασκευή όπλου, κατασκευή και φινίρισμα κοντακιού, συν την θήκη. Το καραβόπανο της θήκης είναι από παλιό στρατιωτικό σάκο.
Στην έρευνα βρίσκονται και μέθοδοι κατσκευής που δεν είναι ευρέως γνωστοί και δίνουν αποτελέσματα αυξημένης ακρίβειας διαστάσεων, όπως για παράδειγμα η κοπή με λέιζερ. Τα πλακίδια των λαβών των “Kypropinel” έγιναν με λέιζερ.
Στο πορτοφόλι μου, που κατασκευάστηκε όταν είδα κάτι ιταλικά πορτοφόλια προς εβδομήντα Ευρώ, δεν υπάρχουν ραφές. Η “συρραφη των φύλλων δέρματος έγινε με περτσίνια. Αντιπαθώ το ράψιμο και τα περτσίνια είναι μια απόλυτα λειτουργική και αισθητικά ευχάριστη λύση. Το ίδιο έγινε με την φυσιγγιοθήκη, οι θηλιές συγκρατούνται με περτσίνια. Οταν κάποιοι ρωτούν γιατί, απαντώ ότι η κατασκευή ακολουθεί την τεχνική “Stitchless”, (Αραφτο) όρος που ακόυγεται αρκούντως εντυπωσιακός και κόβει τα ειρωνικά σχόλια.
Τσάντα ώμου, περτσινωτή τεχνοτροπίας Stitchless με βίδες.
ΘΕΛΕΙ ΤΑΛΕΝΤΟ;
ΟΧι! Αλλ το ταλέντο και άλλο η στοιεχειωδης τεχνική που χρειάζεται για όσα απεικονίζονται σε αυτό το άρθρο. Σίγουρα βοήθησαν τα μαθήματα ξυλουργικής και μεταλλοτεχνίας του αγγλικού σχολείου. Πολύτιμη ήταν και η πληροφορία που παρέχεται σε χιλιάδες βίντεο του Youtube.
Στον αντίλογο περί δημιουργικότητας κλπ αναφέρω ως βασικά κίνητρα την τσιγγουνιά (να δώσω 1500 Ευρώ για μια οπλοθήκη, φρίκη!), το βίτσιο των προσωπικών επιθυμιών (Bespoke) και την ιδιοτροπία (θέλω πορτοφόλι που κρατά τις χρεωστικές κάρτες σφιχτά). Τα κίνητρα είναι κάθε άλλο παρά ευγενή!
Και αν μπορώ εγώ σίγουρα μπορούν όλοι να φτιάξουν χρήσιμα αντικείμενα.
Κάποια πράγματα είναι πιο δύσκολα, όπως το κυλινδρικό κοπτικό φρέζας που φτιάχτηκε από ατσάλινη σωλήνα εξωτερικής διαμέτρου 8 χιλιοστών και εσωτερικής 5 χιλιοστών. Οι εγκοπές που κόβουν το υλικό διαμορφώθηκαν με τη λίμα. Η πλάκα είναι ότι δεν θυμάμαι γιατί φτιάχτηκε αυτό το κοπτικό. Ισως για την διαμόρφωση λαβής μαχαιριού, αλλά και πάλι δεν είμαι βέβαιος.
ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΣΠΕΣΙΑΛ!
Η διχτυωτή τσάντα για ψώνια είναι ιδιοκατασκευή. Οταν δείτε την δασκάλα θα συμφωνήσετε: ότι και αν διδάσκει μαθαίνεται εύκολα!