Το μονόκαννο ΙΖ18 έχει εξαιρετικά σκληρό ελατήριο στον εξολκέα. Και επειδή ο εξολκέας πιέζει συνεχώς τον καθρέφτη το μονόκαννο αυτό αποκτά υποβοηθούμενο άνοιγμα, είναι δηλαδή Self Opener. κάτι που σημαίνει ότι είναι και δύσκολο στο κλείσιμο της κάννης.
Αποφάσισα λοιπόν να αλλάξω το ελατήριο με ένα πιο ήπιο. Για να βγει ο εξολκέας του ΙΖ18, ακριβώς επειδή το ελατήριο είναι σκληρό και πιέζει συνεχώς τον εξολκέα προς τα πίσω χρειάζονται τέσσερα χέρια για να κρατηθεί συμπιεσμένος και να βγουν οι πίροι που συγκρατούν το ελατήριο. Αλλά δεν έχω τέσσερα χέρια και έτσι αναγκάστηκα να βρω τρόπο συγκράτησης και συμπίεσης του ελατηρίου.
Μια ντίζα εξάρα, συν τέσσερις ροδέλες και δύο παξιμάδια, με συνολικό κόστοσ έξη Ευρώ αποτελούν την “συσκευή” συμπίεσης του εξολκέα. Η λειτουργεία φαίνεται στην φωτογραφία. Η ντίζα διαπερνά την κάννη και συγκρατείται με τις ροδέλες και τα παξιμάδια.
Επίσης φτιάχτηκε και ένα σωληνάκι εξωτερικής διαμέτρου πέντε χιλιοστών με μια εγκοπή στη μιαν άκρη ώστε να πιέζει το ελατήριο κατά την συναρμολόγηση και να επιτρέπει το πέρασμα του πίρου που το συγκρατεί.
Χωρίς τη ντίζα και το σωληνάκι η δουλειά είναι αδύνατη. Στην καλύτερη περίπτωση θα έπαιρνε ώρες και θα κόστιζε αρκετές αμυχές και μπόλικο εκνευρισμό. Με τις πατέντες παίρνει είκοσι λεπτά ήπιας και ευχάριστης δουλειάς.
Ο εξολκέας του ΙΖ18 πιέζεται μόνιμα από ένα ισχυρό ελατήριο.
Οι ροδέλες πάνω στη ντίζα πιέζουν τον εξολκέα και τον κρατούν στην κλειστή θέση.
Η άλλη μεριά της ντίζας, στο στόμιο της κάννης.
Η κάννη με τη ντίζα βιδωμένη, σφιγμένη στη μέγγενη επιτρέπει άνετη δουλειά και βγάλσιμο των πίρων του εξολκέα. Το δέρμα προστατεύει την κάννη από τις σιαγώνες της μέγγενης.
Το σωληνάκι των 5 χιλιοστών επιτρέπει την συμπίεση του ελατηρίου κατά την συναρμολόγηση. Η εγκοπή επιτρέπει να περάσει ο πίρος ενώ συμπιέζεται το ελατήριο.