Το πρόβλημα, λένε μερικοί κυνηγοί, με τα φυσίγγια διασποράς είναι τα κενά που κάποτε παρατηρούνται στο κέντρο της τουφεκιάς. Αποδίδουν δε αυτή την ανωμαλία στο σχήμα του πιο κοινού διασπορέα, αυτού που μοιάζει με ομπρέλα. Με αυτό τον διασπορέα το μεν άνοιγμα είναι αρκετό αλλά υπάρχουν λένε κενά στο κέντρο.
Η απάντηση που βρήκαν μερικοί Αμερικανοί αναγομωτές είναι να βάλουν μερικά σκάγια ΠΑΝΩ από τον διασπορέα. Για να γίνει κατανοητή η πατέντα ας πάμε από την αρχή.
Μετά την πυρίτιδα μπαίνει το κανονικό βύσμα, δηλαδή η πλαστική τάπα. Μέσα στην τάπα μπαίνουν τα 7/8 της γόμωσης, αν πχ είναι γόμωση ουγγιάς, δηλαδή 28,5 γραμμάρια, τότε μπαίνουν τα 7/8 της ουγγιάς. Μπαίνει ο αποκεντρωτήρας στα σκάγια και πιέζεται για να καθίσει καλά. Μετά πάνω από τον αποκεντρωτήρα μπαίνει το υπόλοιπο 1/8 των σκαγίων και ακολουθεί το αστεροειδές κλείσιμο ή το ρέλιασμα.
Οι θιασώτες αυτής της πατέντας αναφέρουν ότι οι τουφεκιές τους διατηρούν το συνολικό άνοιγμα διασποράς αλλά δεν έχουν κεντρικά κενά. Αποδίδουν αυτή την βελτίωση στο ότι μερικά σκάγια πιέζονται από τον αποκεντρωτήρα καθώς η γόμωση βγαίνει από την κάννη και διατηρούν μια ευθεία πορεία προς το στόχο.
Μια σκέψη είναι αναπόφευκτη διαβάζοντας αυτά τα “πορίσματα”, ότι οι όποιες αστοχίες υπήρχαν με τον αποκεντρωτήρα ήταν επειδή ο κυνηγός κέντραρε την τουφεκιά στο θήραμα, είχε δηλαδή την σωστή σκοπευτική τεχνική αλλά έφταιγε το φυσίγγι που αστόχησε. Το φυσίγγι άφησε αρκετό κενό για να διαφύγει μια μπεκάτσα ή ένα ορτύκι, ή ένα γκράους (αφού το πρόβλημα εντοπίστηκε στην Αμερική όπου ζει το τοπικό γκράους). Αυτή δε η διαφυγή έγινε από το κεντρικό μέρος της τουφεκιάς. Με άλλα λόγια, αν έριχνε με κανονικό φυσίγγι, και όχι διασποράς, και τσοκ κύλινδρο θα είχε επιτυχία γκαραντί! Τι τον ήθελε λοιπόν τον διασπορέα!