“Να απαγορεύεται η διέλευση σκύλων που δείχνουν κυνηγετική συμπεριφορά” είναι η παλιά τακτική του υπουργείου γωργίας που προφανώς πέρασε και στο υπουργείο περιβάλλοντος, σε ότι αφορά τα κυνηγετικά σκυλιά στην ύπαιθρο.
Αυτή η πατέντα της απαγόρευσης της παρουσίας κυνηγετικών σκύλων στην ύπαιθρο είναι παλιά. Χρονολογείται από τον καιρό της χούντας τουλάχιστον.
Τι πάνε να προστατεύσουν με τον εξοβελισμό των σκύλων από την ύπαιθρο; Τι κάνει ένας κυνηγετικός σκύλος όταν συναντήσει θήραμα, το έχουν ψάξει; Προφανώς όχι. Και το λέω αφού έχω διαβάσει διάφορες “δηλώσεις” ειδημόνων (ειδήμων στην νέα πολιτική αργκό) του αντικυνηγετικού χώρου. Να το δηλώσουμε όμως μια φορά ακόμα, για τους αντικυνηγούς που κάνουν το γνωστό “μονιτόρινκγ” δηλαδή ασκούν το ρόλο του ηλεκτρονικού χαφιέ στο Διαδίκτυο. Μπας και το μεταφέρουν στα καλοπληρωμένα “μελετητικά στελέχια”.
Λοιπόν, ένας σκύλος δείκτης, ή φέρμας στα δικά μας, όταν πιάσει οσμή θηράματος κοκκαλώνει. Μένει ακίνητος. Από ένστικτο και όχι λόγω εκπαίδευσης. Οσο καλύτερος ο σκύλος τόσο πιο ακίνητος μένει. Δεν ορμά στο θήραμα. Τελεία και παύλα.
Ο καημένος ο σκύλος δίωξης, (έτσι ονομάζει ο νομοθέτης τον ιχνηλάτη), αυτός που δεν επιτρέπεται να βγαίνει ούτε περίπατο εκτός αν το αφεντικό του έχει άδεια κυνηγίου, είναι Τετάρτη, Σάββατο ή Κυριακή και το αφεντικό έχει μαζί του όπλο (αυτό είναι το αποτέλεσμα της νομοθεσίας και της ερμηνείας που εφαρμόζουν τα “όργανα”), αυτός ο σκύλος τι κάνει όταν βρεθεί με το θήραμα;
Πρώτη αντίδραση όταν μυρίσει ίχνη είναι το κλαφουνητό. Και καθώς η οσμή γίνεται πιο έντονη, δηλαδή φτάνει σε πιο φρέσκα ίχνη το κλαφουνητό γίνεται πιο έντονο, δίνει δηλαδή προειδοποίηση στο θήραμα ότι πλησιάζει σκύλος και το θήραμα φεύγει. Δεν υπάρχει σκύλος δίωξης πιο ταχύς από το θήραμα. Αρα δεν υπάρχει περίπτωση συμπλοκής του σκύλου και ζημιάς στο θήραμα.
Αυτή η συμπεριφορά κρίνεται καταδικαστέα από τον απερίγραπτο ερευνητή της πρώτης παραγράφου.
Απαγορεύεται λοιπον ο σκύλος που κοκκαλώνει ή αυτός που φωνασκεί όταν βρουν θήραμα. Επιτρέπεται όμως η διέλευση, από τους ΙΔΙΟΥΣ χώρους, κοπαδιών αιγοπροβάτων με τους μόνιμα πεινασμένους σκύλους τους. Συχνά ένα κοπάδι εκατό ζώων ακολουθείται από μια πολυπληθή αγέλη σκύλων που σαρώνουν το έδαφος για ότι τρώγεται. Επίσης υπάρχουν αδηφάγα κατσίκια που δεν λένε όχι σε φρέσκα αυγά.
Αυτά ο ερευνητής δεν τα είδε. Τον μάρανε η φέρμα και το κλαφουνητό και έγραψε αυτά που έγραψε τα οποία έχουν γίνει θέσφατο, μέχρι και σε υπουργικό επίπεδο έχει φτάσει η “διευθέτηση” του προβλήματος της παρουσίας των κυνηγετικών σκύλων στην ύπαιθρο. Συζητούν τώρα για χώρους εκπαίδευσης κυνηγετικών σκύλων, και διάφορα περίεργα. Δεν θέλουν να βλέπουν κυνηγετικούς σκύλους να εκπαιδεύονται οπουδήποτε και ας το παίζουν κατά τα άλλα ζωόφιλοι.
Αλλά δεν έχουν κανένα πρόβλημα με τεριέ και πιτ μπουλ και άλλες “μη κυνηγετικές φυλές”. Εδώ αρμόζει η λέξη μαλάκας. Οταν επιτρέπεις σε σκυλιά που έχουν αναπτυχθεί για ΣΥΜΠΛΟΚΗ με το θήραμα, όπως ΟΛΑ τα τεριέ, ΟΛΑ τα λαγωνικά, να περιφέρονται ΝΟΜΙΜΑ στην ύπαιθρο, διότι κάποιοι σου είπαν ότι αυτές δεν είναι κυνηγετικές φυλές, ενώ απαγορεύεις αυτά που εξ ορισμού ΔΕΝ συμπλέκονται με το θήραμα, ε τότε είσαι ανίδεος. Και επειδή δεν φροντίζεις να μάθεις περί τίνος πρόκειται και ρυθμίζεις πράγματα που δεν κατανοείς επιβεβαιώνεις τον τίτλο του μαλάκα.