Πριν πολλά χρόνια μου δάνεισαν ένα Holland μονοσκάνδαλο, με δεξί κοντάκι και αριστερό μοχλό ανοίγματος.
Τις πρώτες φορές που το άνοιγα έμπλεκα τα αντανακλαστικά πολλών χρόνων με τον ανάποδο μηχανισμό ανοίγματος. Ο αντίχειρας πίεζε το μοχλό προς τα δεξιά, και βέβαια δεν πήγαινε. Μετά από μερικές απόπειρες το πήρα το κολάι. Με τα δάχτυλα γύρω από τη λαβή ο αντίχειρας πίεζε το μοχλό αριστερά. Ηταν μια αποκάλυψη! Με τον “λάθος” μοχλό το άνοιγμα γινόταν μια απλή κίνηση που απαιτούσε μόνο το ένα χέρι για να γίνει. Από τότε άρχισε μια συνεχής έρευνα για το άνοιγμα του δίκαννου και την εργονομία του.
Ρωσσικό δίκαννο MC, δώρο στον Βρετανό πρωθυπουργό Μακμίλλαν. Συγκρίνετε τις γραμμές της ουράς με αυτές όπλων χωρίς τον συμβατικό μοχλό.
Αν η ταχύτητα χειρισμού ήταν το κύριο ζητούμενο στην αρχή της εξέλιξης του δίκαννου, όπως λέει σε συνένευξη ο νυν πρόεδρος της Purdey, τότε γιατί μείναμε στον συμβατικό μοχλό στο πάνω μέρος της βάσης;
Υπάρχουν βέβαια και μοχλοί ανοίγματος σε άλλα σημεία. Ενας είναι το πλάγιο πεντάλι των όπλων Grant, άλλος ο μοχλός κάτω από τον υποφυλακτήρα όπως στα Woodward Automatic. Εχουν και αυτοί οι μοχλοί τα μεινεκτήματα τους βέβαια. Το πεντάλι των Grant τα κάνει δύσκολα στην τοποθέτηση σε θήκη, ενώ ο μοχλός τύπου Woodward είναι κάπως χοντροκομμένος.
Stephen Grant με πεντάλι.
Ο μοχλός γύρω από τον υποφυλακτήρα σε ένα Jefferey 600 Nitro.
Από την αισθητική άποψη, η απουσία του μοχλού, της πεταλούδας από την πάνω μεριά της βάσης βελτιώνει την όψη του δίκαννου. Χωρίς τον μοχλό η ουρά ρέει προς τα ημισφαίρια της βάσης χωρίς την εγκοπή και τα σκαλάκια που απαιτούνται για την τοποθέτηση του συμβατικού μοχλού.
Επιπλέον, η κατάργηση του μοχλού καθιστά και την μηχανουργική κατεργασία της βάσης πιο εύκολη, πιο γρήγορη και ίσως πιο φθηνή. Στην συμβατική βάση υπάρχει μια βαθιά οπή για τον κάθετο άξονα του μοχλού. Ο δε άξονας έχει ένα έκκεντρο που εμπλέκεται με το συρτάρι και μετατρέπει την περιστροφική κίνηση της πεταλούδας σε οριζόντια κίνηση του συρταριού. Αυτή η περίπλοκη σύνδεση αποφεύγεται όταν μετακινηθεί ο μοχλός ανοίγματος.
Ενα αγγλικό Hodges με τον μοχλό γύρω από τον υποφυλακτήρα. Ο μοχλός ανασύρει το συρτάρι και οπλίζει τους κόκκορες.
Τα γαλλικό Ideal σχεδόν τα κατάφερε. Το σπηρούνι του Ideal, τοποθετημένο πίσω από τον υποφυλακτήρα είναι εργονομικό και συνάμα καλαίσθητο. Αλλά, το Ideal είναι σύστημα όπλισης δια του μοχλού και ανάλογα με την κατάσταση του μηχανισμού δίνει τρεις διαφορετικές αισθήσεις όταν πιέζεται ο μοχλός. Με τις δύο σφύρες ριγμένες ο μοχλός συμπιέζει τρία ελατήρια, με τη μια ριγμένη πιέζει δύο, και με τις δύο σφύρες οπλισμένες πιέζει ένα ελατήριο.
Ενα Ideal με κάννες ραβδωτές για διασπορά. Το σπηρούνι στο πίσω μέρος του υποφυλακτήρα πιέζεται προς το κοντάκι για να ανοίξει το όπλο.
Αυτό λοιπόν που έλειπε μέχρι τώρα είναι ένας μικρός μοχλός ανοίγματος, τοποθετημένος σε σημείο που αυξάνει την εργονομία και ταυτόχρονα την αισθητική του δίκαννου.
Εναν τέτοιο μοχλό βλέπουμε στην φωτογραφία στην αρχή του άρθρου. Είναι δουλειά του Αμερικανού οπλοκατασκευαστή Dewey Vicknair σε ένα ραβδωτό δίκαννο με σχήμα bar in the wood. Η φωτογραφία προφίλ δείχνει την κομψότητα του όπλου χωρίς τον συμβατικό μοχλό ανοίγματος. Η ουρά κυριολεκτικά ρέει από την βάση, δίνοντας ένα ομαλό και αεροδυναμικό θα λέγαμε σχήμα στο όπλο. Το ολισθαίνον ωστήριο που ανοίγει το όπλο είναι σε εργονομικό σημείο μπροστά από τον υποφυλακτήρα και απλά ανοίγει το όπλο, δεν οπλίζει τις σφύρες. Οι σφύρες οπλίζουν από τις κάννες μέσω της πάπιας, όπως στα περισσότερα δίκαννα. Με μόνο ένα ελατήριο να συμπιέζεται η προσπάθεια ανοίγματος είναι ελάχιστη σε σύγκριση με το Ideal.
Το συγκεκριμένο όπλο είναι ραβδωτό δίκαννο με σχετικά βαριές κάννες, σε σύγκριση με ένα αντίστοιχο λειόκαννο. Εχοντας υπόψη το βάρος των καννών, τότε μάλλον το όπλο οπλίζει χωρίς υποβοήθηση από αριστερό χέρι.
Βλέποντας αυτό το εξαιρετικά καλοφτιαγμένο δίκαννο η σκέψη εύκολα πάει σε αγαπημένα δίκαννα με αυτό το σύστημα ανοίγματος. Ακόμα και μερικά “μεγάλα” ονόματα θα ομόρφαιναν και θα γίνονταν πιο εύχρηστα στο κυνήγι για εμάς που ανοίγουμε και κλείνουμε τα όπλα μας χωρίς την βοήθεια γεμιστάδων.
Η φωτογραφία στην αρχή αναρτάται με την ευγενή άδεια του Dewey Vicknair.